|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، سالار لولیان در پاسخ به هجویاتی که در مورد او وجود دارد، به سخره میگیرد و به نوعی از آنها دفاع میکند. او به وجود یک خر فرد اشاره میکند که در عرصهای نسبت به دیگران بهتر عمل میکند. در نهایت، پیام شعر این است که هر کسی باید به قابلیتها و شخصیت خودشان توجه کند، حتی اگر در نظر دیگران به شکل منفی قضاوت شوند.
هوش مصنوعی: به سالار لولیان گفتم که برای عقل و درک بهتر، لازم است از طنز و شوخیهای نامناسب من فاصله بگیرد. من به این موضوع اشاره کردم که نحوه زندگی و رفتار در میخانه به او آسیب میزند.
هوش مصنوعی: شخصی اظهار میکند که تهمتها و سخنان زشت دیگران او را اذیت کرده و از این وضعیت ناراضی است. او میگوید که در چنین شرایطی، دیگران چه تاثیری بر او دارند و او نمیتواند به راحتی از این مسائل رها شود.
هوش مصنوعی: شخصی صحبت از خر میکند که اگرچه به نظر میرسد شبیه فردی است، اما در واقع از لحاظ ویژگیها و ظرفیتها با فرد قابل مقایسه نیست. این بیان به نوعی به تفاوت در ویژگیها و تواناییهای افراد اشاره دارد و نشان میدهد که ممکن است ظاهری شبیه به هم داشته باشند، اما در عمق تفاوتهای بسیاری وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون بچهٔ کبوتر منقار سخت کرد
هموار کرد پرّ و بیوکند مویِ زرد،
کابوک را نخواهد و شاخ آرزو کند
وز شاخ سوی بام شود باز گردگرد
مشکین شود چو باد بزلف تو بگذرد
عاشق شود کسیکه بروی تو بنگرد
بر غالیه بماند بر عارض تو باد
گاهش برو بمالد و گه باز بسترد
گر پشت یابد از رخ تو لاله بشکفد
[...]
جز سوی نام نیک خردمند ننگرد
نام نکو بماند و این عمر بگذرد
ای از عدد یکی به هنر صدهزار مرد
دارند معطیان ز عطاء تو پیش خورد
از رشگ حرمت تو بزرگان مملکت
چون صبح و شمس بارخ زردند وبادسرد
از اولیای دولت در هیچ روزگار
[...]
معلوم من نشد که زمانه کجاش برد؟
در بزم روزگار کجا خورد صاف و درد؟
دست امل ورا به کدامین طرف فکند
پای اجل ورا به کدامین زمین سپرد؟
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.