نشنیده‌ای که زیر چناری کدوبنی

بررُست و بردمید برو بر، به روز بیست؟

پرسید از آن چنار که «تو چند ساله‌ای؟»

گفتا «دویست باشد و اکنون زیادتی است»

خندید ازو کدو که «من از تو به بیست روز

[...]

می کوش در سخا که بهشتی صفت سخیست

بدخو مشو که خوی بد از طبع دوزخی است

نشنیده‌ای که زیر چناری کدو بنی

برجست و بر دوید برو بر به روز بیست

پرسید از چنار که تو چند روزه‌ای

گفتا چنار عمر من افزون‌تر از دویست

گفتا به بیست روز من از تو فزون شدم

[...]

گه شمس در اقامت و گاه بدر در مسیر

که برق در بستم و گاه ابر می گریست

اندر دهان دهر گه این رفت و آن بماند

و اندر زبان خلق گه این مرد و آن بزیست

این را حیات کوته و آنرا امل دراز

[...]

من کیستم که این غم تو با چو من کسی ست

طوفان آتشی چه به دنباله خسی ست

خود را ببین در آینه و انصاف ما بده

کز چون تویی جدا شدن اندازه کسی ست

گر زانکه باد هجر مرا برد همچو خس

[...]

دو عالم غرق انوار تجلی است

همه ذرات بیخود همچو موسیست

چرا مجنون شدی در جست و جویش

نظر بگشا که عالم پر ز لیلیست

من از مستی خبر از خود ندارم

[...]

ای من غلام همت مردی که بی سخن

با شاعرش سخاوت و لطف پیاپیست

و آنرا که شعر دادم و بستد بجایزه

آبستن منست اگر حاتم طیست

اظهار عجز پیش ستم پیشه ابلهیست

اشک کباب باعث طغیان آتش است‌

چو لابد جدائی است از بعد زیست

به عمدا جدا زیستن بهر چیست؟

عشق و ناموس ای برادر راست نیست

بر در ناموس ای عاشق مایست

اظهارِ عشق را، به زبان، احتیاج نیست

چَندان که شد نِگَه به نِگَه آشنا، بس است!

بر حُسنِ زودسِیرِ بهار، اعتماد نیست

شبنم، به روی گُل، به امانت نشسته است

از حال دل مپرس که با اهل عقل چیست

دیوانه‌ای میانهٔ طفلان نشسته است

سر رشته امید ز رحمت گسسته نیست

تا لب گشاده است در توبه بسته نیست

گر محتسب شکست خم میفروش را

دست دعای باده پرستان شکسته نیست

نتوان مرا دگر به فسون رام خویش کرد

[...]

گل خانه زاد خاک ره انتظار کیست

پرواز عندلیب به بال غبار کیست

خورشید زر خریده دود چراغ من

شامم ز یمن عشق کم از روزگار نیست

پی برده هر که، وادیِ دل جلوه گاه کیست

داند که چاک سینهٔ ما شاهراه کیست

هر کوچه ز انتظار تو، تار نظاره ای ست

هر جاده در ره تو، گریبان پاره ای ست

چون موج، سرگران گذرم ز آب زندگی

[...]

ای شورِ رستخیزِ قیامت، درنگ چیست؟

آگه مگر نیی که به عالم عزای کیست؟

اظهار عجر پیش ستم باره سود نیست

اشک کباب باعث طغیان آتش است

نشنیده‌ای که زیر چناری کدو بنی

برجست و بر دوید بروبر به روز بیست

پرسید از چنار که تو چند روزه‌ای

گفتا که هست عمر من افزونتر ازدویست

گفتا به بیست روز من از تو گذشته‌ام

[...]

برحالت غریبی او آسمان گریست

تنها نه آسمان همه کون و مکان گریست

چون سوی مقتل آمد و برکشتگان گذشت

بر هر جوان و پیر خروشان چنان گریست

کزتاب شرم در رخ او ماسوا گداخت

[...]