شاها به خدمت آمد فرخنده مهرگانی

وز فرخی و شادی آورد کاروانی

گر جشن مهرگان نیست امروز پس چه باشد

از عدل توست ما را امروز مهرگانی

دیدار توست ما را روشن چو آفتابی

[...]

فرخنده باد و میمون بر شاه عیدِ اَضحی

سلطان جلال دولت خسرو معزّ دنیی

شاهی که بنده دارد افزون ز صدهزاران

هر یک به جاه و حشمت چون‌ کیقباد و کسری

شاهی که شخص دشمن پاره شود ز تیغش

[...]

ای شاه عدل گستر عید آمدست بر در

از یار خواه باده وز باده خواه یاری

دانی یقین و داری هرچ آن وجود دارد

جز غیب کان ندانی جز عیب کان نداری

صبح است و باده حاضر می ده که کم در افتد

وقتی بدین لطیفی کاری بدین تمامی

یاد مظفرالدین می خور که نوش بادت

یعنی قزل که پیشش گردون کند غلامی

از روی تو فروزد شمع سرای عیسی

وز عارض تو خیزد نور شب تجلی

ای صید دام حسنت شیران روز میدان

وی مست جام عشقت مردان راه معنی

آتش پرست رویت جان هزار زردشت

[...]

یا مولِعاً بهجری لا یمکن اصطباری

یا زایر الغیری ما غبت عن فؤادی

خواجو چو نیک نامی در راه عشق تنگست

تا در پی صلاحی میدان که در فسادی

برخاست رای هندو از ملک شام بنشست

سلطان نیمروزی در چین پادشاهی

از من به شام هجران باقی نماند چیزی

اما به روز وصلت دارم هنوز باقی

چون چشم خود به شوخی هشیار را چه مستی

چون ابرویت به خوبی جفتی اگر چه طاقی

دل گرچه از هوایت دارد غم پیاپی

گر گفت ازین هوایم غم نیست شنو از روی

هرچَند دیده‌ها را، نادیده می‌شُماری

هرجا که پاگذاری، فرش است، دیده‌ی ما

خار از چه جان بکاهد گل عذر آن بخواهد

سهل است تلخی می در جنب ذوق مستی

خار از چه جان بکاهد گل عذر آن بخواهد

سهل است تلخی می در جنب ذوق مستی

ایام تنگدستی در عیش کوش و مستی

کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را

تا بسته‌ای به مویی زان موی در حجابی

چه کوهی و چه کاهی چون پای بست باشی

رندان و پاکبازان این شیوه نیک دانند

تو نام و ننگ داری محروم ازین وصالی

بازوی زال دنیا چند افکند به خاکت

بی درد پشت دستی نامرد پشت پایی