ار دستت ز آتش بود

ما را گل مفرش بود

هر چه از تو آید خوش بود

خواهی شفا خواهم الم

ار دستت از آتش بود

ما را ز گل مفرش بود

هرچ از تو آید خوش بود

خواهی شفا خواهی الم‌

شروان شه اعظم را اقبال سزد بنده

چون بندهٔ اقبالش احرار همه عالم

رایش که فلک سنجد در حکم جهان‌داری

مانند محک آمد معیار همه عالم

تاج گهر آرش کز یک گهر تاجش

هفت اختر گردون زاد انوار همه عالم

درگاه جلال الدین تا مرکز عدل آمد

از عدل چو مسطر شد پرگار همه عالم

سر برمزن از هستی تا راه نگردد گم

در بادیه مردان محوست تو را جم جم

در عالم پرآتش در محو سر اندرکش

در عالم هستی بین نیلین سر چون قاقم

زیر فلک ناری در حلقه بیداری

[...]

پیدا شده در عالم آن نور جمال او

آن نور جمال او پیدا شده در عالم

پیدا شده در آدم ذات و صفتش با هم

ذات و صفتش با هم پیدا شده در آدم

یک جرعه ز جام جم خوشتر بود از صد جان

[...]

دور از توام افتاده بر بستر درد و غم

یک پای درین عالم یک پای درآن عالم

راه دل و دینم زد آن عارض گندمگون

نبود بجز این معنی میراث من از آدم

خوی کرده رخت بارد از قرص قمر پروین

[...]

گر بی تو بود فردوس بر کنگره ننشینم

وربا تو بود دوزخ در سلسله آویزم

از غایت حسن تو وز غیرت چشمِ خود

پیدات نمی‌یابم پنهانت نمی‌بینم

گرچه ز تو می‌گویم در گفت نمی‌آیی

ورچه به تو می‌بینم چون جانت نمی‌بینم

در صومعهٔ صوفی اوصاف تو می‌خوانند

در محکمهٔ مفتی غوغای تو می‌بینم

از چنگ و نی و مطرب آواز تو می‌آید

در جام و خم ساقی صهبای تو می‌بینم

تا روزنظرها داشت با عاشقِ رویِ خویش

یارب ز چه جانان را باز ار نظر افتادیم

ز دلیلی حسن قدم در بزم حدوث قدم

یا سینۀ سینا زد از سر انا الله دم

یا شاهد هستی شد در جلوه ز غیب حرم

یا از افق عصمت رخشان شده بدر أتم

یا گوهر دُرج شرف تابیده ز بحر کرم

[...]

تا عقل نخستین زد در زیر کساء قدم

در پرده تجلی کرد ناموس جمال قِدم

چون شاهد هستی را بی پرده شهود نبود

در پرده فروزان شد آن شمع دل عالم

معراج نبوت بود تا خلوت او أدنی

[...]

ز دلیلی حسن قدم در بزم حدوث قدم

یا سینۀ سینا زد از سر انا الله دم

یا شاهد هستی شد در جلوه ز غیب حرم

یا از افق عصمت رخشان شده بدر أتم

یا گوهر دُرج شرف تابیده ز بحر کرم

[...]

تا کی دل مفتقرت نالان به کمند غم؟

این سینۀ غمزده را لطفی کن و کن خرم