ای کرده سیه چشم تو تاراج دل و جان

از فتنهٔ ترک تو جهانی شده ویران

کی با تن سهراب کند خنجر رستم

کاری که کند با دلم آن خنجر مژگان

آشفته مکن چون دل من کار جهانی

[...]

با آنکه روان کرده ام ای کشته ی عطشان

یک دجله به دامان

ای سرّ نهان، سرّ نهان از تو چه پنهان

عالم همه اندر، صفت ذات تو حیران

در شکّ و گمانند چه دانا و چه نادان

از چهره برافکن دمی این پرده ی امکان

گشتی متجلی چو در آئینه اعیان

اشیاء همه گردید در آن جلوه نمایان

اشیاء نبود غیر شئونات فراوان

کز حسن تو بنموده در آئینه امکان

ایا تو نگفتی بمن اندر سر پیمان

خواهم که تو برخیزی در عشق من از جان

آیا نفکندم سر و جان جمله به میدان

آیا نگذشتم برهت از سر و سامان

آیا ننهادم ز غمت سر به بیابان

[...]

زلف بتم، ای جادوی حیلت گر فتان

ای ابن عم غالیه، ای نوبوه بان

ای هر شکنت دامی، خم در خم و پرچین

و ای هرگرهت خامی، پرحلقه و پیچان

ظاهر همه دود استی و باطن همه شعله

[...]

ای سر به سنان رفته، تن افتاده به میدان!

گویا خبرت نیست زما جمع اسیران

تو رفته به خوابی و نداری خبر ای شاه!

کز هجر تو ما را نرود خواب به چشمان

کشتند لب تشنه تو را بر لب دریا

[...]

آمد ز در آنگاه نهنگ یم عرفان

شاه شهداء واسطه عالم امکان

مستفسر آن رایحه شد وز سر احسان

رخصت طلبید از نبی و خرم و خندان

بنشست چو شمر شقی آن کافر دوران

بر سینه بی‌کینه سلطان شهیدان

آن شب که روان شد به سوی کوفه ویران

دادند به وی جا ز جفا گوشه زندان

هرگز نبود حور، چو روی تو، به رضوان

سروی به نکوئی قدت نیست به بستان

روی تو گل سرخ و خطت سبزه و ریحان

هم قند و نبات و شکر و پسته و مرجان

دندان طمع کن که شود درد تو درمان

بس درد که درمان شود از کندن دندان

دندان چو بفرساید و کاهد ز بنش گوشت

ریم آرد و زان زاید جرثومه فراوان

جرثومه گه‌خایش‌، در لقمه درآید

[...]

در عهد شهنشاه جوانبخت رضا شاه

کاز وی شده این کشور دیرینه گلستان

نخل فتن از پای درافتاد چو برخاست

این شاه جوانبخت به پیرایش بستان

چون امن شد ایران به‌ره علم کمر بست

[...]

ای آینهٔ واجب و ای داور امکان

ای قائد جن و ملک ای معنی انسان

وصف تو کجا حد صغیر است که یزدان

اوصاف وجود تو بیان کرده به قرآن

خوش آمد و آمد غم احباب بپایان

وین طرفه که آن عید دل افروز محبان

با عید غدیر از نجف آمد به صفاهان

سوغاتی از این به نتوان یافت بدوران

از بس که شد آبستن و زائید فراوان

قاطر شده ارزان

گفتند که بوده ست عدالتگه ساسان

آن روز که ایران: