دانی که حساب کار چون است

سررشته ز دست ما برون است

مجنون به میان موج خون است

لیلی به حساب‌ِ کار چون است‌؟

لیکن جگرم به زیر خون است

کان یار که بی من است چون است

درد تو زمان زمان فزون است

وین سوز درون ز حد برون است

عقل از هوس تو بی قرار است

دل در طلب تو بی سکون است

با عشق نر هوشمندی ما

[...]

دور از تو چه گویمت که چون است

از دیده میان موج خون است

حسن رخش از صفت برون است

هم خود برو و ببین که چون است

درد دل من ازان فزون است

وز دایره صفت برون است

بی او دل من ز غصه خون است

بی من دل او بگو که چون است

دانم که دل تو نیز خون است

وز دست تو چاره ام برون است

با یکدگر این دو حال چون است

کز دانش عقل من برون است

آن را که به شب ز ره برون است

بانگ تو نوای ارغنون است

دربند در سرای کون است

تا صورت بادهٔ نگون است