مدح تو و التقات غیری

هرگز نکنم من این تجاسر

تا هست حواس را تصرف

تا هست خیال را تصور

بادات بقای عمر چندان

کاندر عددش بود تعذر

روزت همه عید و از پی عید

بد خواه ترا کغن بگازر

اعدای ترا قبول چونان

کامروز بود قبول اشتر

در منصب جاه تو قدم

در مدت عمر تو تأخر

ای لعل تو دستگیر شکر

وی جزع تو پایمرد عبهر

هم جزع ترا سپهر در دام

هم لعل ترا ستاره در بر

واداشته ای مه فلک را

[...]

ای محرم عالم تحیر

عالم ز تو هم تهی و هم پر

طاووس پران چرخ اخضر

هم بال فکنده با تو هم پر

میکاییل‌ت نشانده بر سر

و‌آورده به خواجه‌تاش دیگر

تا هرکه ز حلقه بر کند سر

سرگشته شود چو حلقه بر در

بنگر که ز حقهٔ تفکر

در مرسلهٔ که می‌کشی دُر

هر بیتی از او چو رستهٔ دُر

از عیب تهی و از هنر پر

این چار هزار بیت اکثر

شد گفته به چار ماه کمتر

تاج ملکان ابوالمظفر

زیبندهٔ ملک هفت کشور

تا بر نکشد ز چنبر‌ش سر

مانده است چو حلقه سر به چنبر

اجرام سپهر اوج منظر

افروخته باد از این دو پیکر

کم گوی و گزیده گوی چون دُر

تا ز اندک تو جهان شود پر

یک دسته گل دماغ‌پرور

از صد خرمن گیاه بهتر

چون پیله ببند خانه را در

تا در شبِ خواب، خوش نهی سر