وان مادر تو که در نقابست

او هم ز غمت چو من خرابست

آن مه که دلت ازو خرابست

لیلیست نه آخر آفتابست

چون عشق بود به دل ، صوابست

مه در شب تیره آفتابست

موجیم و حباب هر دو آبست

آبست که صورت حبابست

آن کس که خیال غیر بندد

نقش غلطست و خود به خوابست

موجست و حباب هر دو یک آب

[...]

از نور کمال کامیابست

گویی فرزند آفتابست

یار از دل زار پر حسابست

اوراق کباب ازین کتابست

صحاف که دل ز جورش آبست

گویای خموش چون کتابست

حرفی که ز کذبش آب و تابست

چون طایر آشیان خرابست

حرفی که ز کذبش آب و تابست

چون طایر آشیان خرابست

روی تو که رشگ آفتابست

از رشگ دل آفتاب آبست

در برقع زلف ماه رویت

تابنده چو مهر در سحابست

نرگس ز حیای چشم جادوت

[...]

رویت همه آتشست و آبست

مویت همه حلقه است و تابست

فصل گل و وقت صبح برخیز

ای چشم دلم چه وقت خوابست

بگشای ز هم هلال ابروی

[...]