چون خُلد شد خراسان با شادی مُخلٌد

از شاه با سعادت محمودِ بن محمد

شاهی که بود خواهد تا دامن قیامت

هم ملک او مُهَنّا هم بخت او مؤیّد

شاهی که در سخاوت صد خسروست تنها

[...]

یک چیز ای برادر گر عشق رهبر آید

محبوب جان عاشق چون خیر محض باشد

خاقان دین منوچهر کز یاری سپهرش

در صدر مهر مسند مه پایگانه زیبد

فرخنده شهریاری دیندار و دادگستر

گو تا زمانه باشد شاه زمانه زیبد

آن آفتاب شاهان کاندر محل شاهی

شاهین قدر او را چرخ آشیانه زیبد

نواب بارگاهش میری گزیده شاید

فراش پیشگاهش شاهی یگانه زیبد

بعد از ثنات شاها گویم یکی غزل خوش

کز قول بوالفتوحش قول ترانه زیبد

ای یادگار شاهان در ملک جاودان مان

کآن مملکت تو داری گو جاودانه زیبد

یا مَن حَویَ المَعالی بالصَارمِ المُهَند

لِلعالَمینَ مِنه ضَلَّ النَعیمُ سَرمد

ای بر فراز گردون قدرت نهاده مسند

برخور ز ملک باقی و ز دولت مخلد

قَاضَت عَلَی البرا یا مِن کفّکَ العَطایا

[...]

یا مَن حَویَ المَعالی بالصَارمِ المُهَند

لِلعالَمینَ مِنه ضَلَّ النَعیمُ سَرمد

ای بر فراز گردون قدرت نهاده مسند

برخور ز ملک باقی و ز دولت مخلد

قَاضَت عَلَی البرا یا مِن کفّکَ العَطایا

[...]

تشریف دست سلطان چوگان بود ولیکن

بی‌گوی، درون میدان، چوگان چه کاردارد؟

به با رخ تو خود را بوجه می ستای

این نام حسن بروی بر عکس می نماید

د ای گل چه می گشانی پیش من این ورقها

گر ناز و شیوه نبود زینها چه می گشاید

درویش کوی خود را مرسوم غم رسانی

[...]

بالای موی دستار بینم اگر چه گفتند

بالاتر از سیاهی رنگ دگر نباشد

برخاطرم غباری ننشیند از جفایش

آئینه ی محبت، زنگار برنتابد

با رنگ نوبهاری، چون در خزان برآیی

بوی تو لاله و گل، از خار و خس برآرد

ندارد آه ما جولانگهی از آسمان بهتر

ز ناچاری سرآتش به خاکستر فرود آید

یارا به حق مهدی گوئید ذکر خیرش

هر جا که فیض نامش در انجمن برآید

گرچه بسی ز وصلش ای فیض بی‏نصیبند

کس مبتلای حرمان چون من گمان ندارد

یا رب به وصل مهدی بر فیض مرحمت کن

باشد که گوی دولت، با دوستان توان زد

از یمن مقدم او رونق گرفت طاعت

اجناس معصیت را هنگام غارت آمد

یارا به حق مهدی گوئید ذکر خیرش

هر جا که فیض نامش در انجمن برآید