چو شاه چین به زخم خنجر تیز

فکنده در سپاه زنگ خونریز

وزیده چون سموم بادیه تیز

به فرق دشمنان کرده فنا ریز

به خون پیمانه های عمر لبریز

اجل میخوار و ساقی خنجر تیز

چو اندیشه به کارش کرد تمییز

به حیرت ماند رام و لشکرش نیز

گشاده آسمان ابر بلا بیز

ته برگستوان خنگ شب تیز

شکسته بر دلش صد دشنهٔ تیز

نه دل دادش ولی بر تیغ خونریز

دوان کوزه ز آبش کرد لبریز

عنان داده سمند عزم را تیز

دو تا طوب ی نهال راحت انگیز

به آب زندگانی گشته نوخیز

چو شمع صبح پیرانش سحرخیز

چو شبنم ذاکران او عرق ریز

ز جای خود صراحی وار برخیز

می توفیق در مینای او ریز

بیا ساقی دم صبح است برخیز

می معنی به جام معرفت ریز

مه قصاب من شوخیست خونریز

به خونم کرده تیغ غمزه را تیز

نه تنها باد دست است به سبک خیز

که از سم گشته کاسه سرنگون نیز

به شوخیهای حسن عشوه آمیز

ز مغز داغ مجنون، شورش انگیز

به هر وادی که گردد شورش انگیز

رگ سنگش شود موج سبک خیز

کشد چون از نیام آن تیغ خون ریز

زبان درکام دزدد شعلهٔ تیز

به شست غمزه های فتنه انگیز

گشادآموز ناوکهای خون ریز

همه بهجت فزاگشت و طرب خیز

سراسر خطه معمور تبریز

همه بهجت فزا گشت و طرب خیز

سراسر خطه معمور تبریز

نسیمش شد معطر بس دلاویز

سراسر خطه معمور تبریز...