ز صنعش آدم از گِل رخ نموده

زوَی هر لحظه صد پاسخ شنوده

همه عالم ببیند بند بوده

کند آن بند بوده جمله سوده

بسحر تنگ چشمی جان فزوده

جهان در چشمشان مویی نموده

شکر پاشی رگ عودی گشوده

ز موسیقار داودی نموده

دلش در غم پریشانی فزوده

ز کار خود پشیمانی نموده

ز نرگسدان چشمم گل دروده

مژه چون نایژه بر در نموده

کمال صنع تو آدم نموده

ابا او گفتهٔ و از خود شنوده

درین مسکن زخلوت صاف بوده

درین معنی بخون رگ را گشوده

ترا لطفست اینجا گه نموده

تو در قهری و در جهلی چه بوده

وصالت جان من اینجا ربوده

ز تو گفته یقین از تو شنوده

منم آدم منم نوح ستوده

منم دریار کل جولان نموده

اگر از هستی یاری نموده

مکن باور سخنهای شنوده

زهی وصل تو جان و دل ربوده

که با ما خود بگفته خود شنوده

توئی در پردهٔ جان رخ نموده

تو گفتستی حقیقت تو شنوده

یکی دیدم ز یکی کل نموده

ز یکی دیده و دیدم گشوده

ندیدم جز یکی در لانموده

نمودم یار در لا، لا ربوده

زهی دیدار من جانِ کل نموده

در آخر راز من کلّی فزوده

منم عطّار او را رخ نموده

ابا او رازها گفت و شنوده

درآمد نوح و گفتا ای ستوده

نمود تو مرا کلّی نموده

محمد دید خود را لا نموده

نمود دیده در الّا فزوده