یدالله است راز ما در این بس

نمیداند به جز من سیر این کس

که داند جز تواندر ذات هر کس

تو دانائی درون جملگی بس

کلاه عشق جانان داد هرکس

همو قدر کله میداند و بس

نمودم فاش جانان را به هرکس

مرا این شیوه میزیبد دگر بس

وگر خواهی بگفتن پیش هر کس

بگیرد راه صورت پیش و از پس

نگوئیم این سخن ما نزد هر کس

ترا میگویم این اسرارها بس

جنید اینجا محمّد داند و بس

بجز او مینداند نیز هر کس

صفاتم بین منزه از همه کس

مرا بنگر تو هم از پیش و از پس

شوم بیشک نداند سرّ من کس

حقیقت اینست ما را در جهان بس

که از بهر خدا فریاد من رس

که هستم من دراین ملک تو بی کس

کجاوصفم تواند کرد هر کس

که من در دید خود اللّهم و بس

مرا واصل کن و جانم توئی بس

در این غرقاب جان فریاد من رس

منم دانا در اسرار هر کس

بگاهی گر بود صبح تنفّس

ره شرع محمد(ص) رو بحق رس

که جز او مینبینی نیز تو کس

منی دورت فکند از خانهٔ انس

فروماندی میان نور جان قدس

بزاری زار چون مینشنود کس

که او بیند یقین اللّه را بس

دمی خالی مباش از جوهر قدس

نظر میکن دمادم جانب انس

ز خود جوئی چه مرآن کرده هر کس

چوداری سر صبح بی تنفّس

ز درد من تو داری آگهی بس

در این محنت مرا فریادی رس

قضا او رانده بر فرق هر کس

در این اسرار اکنون تن زن و بس