در آن خورشید بیچون کن نظر تو

گرفته پرتو از زیر و زبر تو

حقیقت محو شو اندر قمر تو

بسوزان نور کوکب سر بسر تو

که خود را دید اینجا جوهر تو

بسوزانید مر هفت اختر تو

شدم تسلیم جانا در بر تو

اگرچه نیستم من در خور تو

از آن نوری نداری مر خبر تو

فتادستی عجب مر بی بصر تو

در این آیینهٔ ما کن نظر تو

که خواهی یافتم از ما خبر تو

توئی کافر ولیکن بیخبر تو

نمیبینی بُتِ خود در نظر تو

مبین جان من و از من نگر تو

ایا مؤمن اگرداری خبر تو

من اوّل بنده بودم در بر تو

کنونم شاه وین دم سرور تو

در این پرگار صورت کن نظر تو

اگر هستی ز بودش با خبر تو

اگر امروز باشی در خبر تو

یقین فردا توئی صاحب نظر تو

یکی دیدار اگر داری نظر تو

درون خویشتن بینی گهر تو

ترا وصلست و مانده بیخبر تو

نباشی غافلا صاحب نظر تو

به کار نیک گردد یاور تو

به کوی نیکنامی رهبر تو

از آن رفتم نشستم برتر تو

که گردم هر نفس گرد سر تو

نگردم باز محروم از در تو

ز تو انعام خواهم در خور تو

خرابی آسمان از کشور تو

ثوابت ماندگان لشکر تو

گهی دل روبروی انور تو

گهی چون گیسوان پشت سر تو

بتا فایز نمی داند معین

که تو پیش دلی یا دل بر تو

چرا؟ ازتن جدا گشته سر تو

چرا؟ صد پاره گشته پیکر تو