بدو کن اقتدا در جمله کاری

که تا ضایع نگردد روزگارت

بود دایم همیشه از محبت

نه دوزخ یادشان آید نه جنت

شوند غواص در بحر شریعت

بیابند اندرو درّ حقیقت

ز بالا سوی شیب آمد ز عزت

تو بخشیدی مرا وراعز و قربت

وصال دوست دیدستی حقیقت

ازو آمد یقین عین شریعت

چو باز آمد سوی دنیا حقیقت

یقین روز دگر شاه شریعت

ترا این لحظه باید سوی دولت

گرائیدن که داری عز و قربت

بتو امید دارد در شفاعت

کزین رنجش تو بخشائی براحت

بکن درمان درد ما حقیقت

که قوت یافت از هر سو طبیعت

مرا اینجاست عز و قدر و قیمت

در اینجا دیدن جانان حقیقت

از اول درد مییابد حقیقت

دوم تقوی در اسرار شریعت

توانی یافت وصل اینجا حقیقت

اگر میبسپری راه شریعت

جهان چون گنده پیری دان حقیقت

پر از نقش نکو خواه طبیعت

یکی ذاتست منصور از حقیقت

خداگشته چه جای و چه طبیعت

چو ذاتم داد اینجا در حقیقت

رهم هم داد ما را در شریعت

ز دزدی یافت اسرار حقیقت

ز دزدی رفت بردار شریعت

ترا در آتش سوزان حقیقت

نمایم بیشکی دیدار دیدت

کنم قربان او خود را حقیقت

که او کل صاحب اسرار شریعت

در من زان گشادند از حقیقت

که بسپردم بکل راز شریعت

جنیدا در شریعت بین حقیقت

حقیقت در طبیعت بد شریعت