دل پاکیزه باید کین بخواند

حقیقت سر جانان باز داند

اگر بیخود شوی او خود بماند

بجز واصل در این معنی نداند

محال است اینکه صورت بازماند

چو گردی محو آنگه راز داند

صبور است او یقین و راز داند

مراد اینجایگه دادن تواند

خبردار است و چیزی مینداند

بجز حق او ز خود چیزی نخواند

دلی باید که این معنی بداند

پس آنگه جان خود در کل فشاند

چو من واصل شود جان برفشاند

بجان اندر ره جانان نماند

تو بیجان گردی و جانان بماند

که راز خویشتن هم خویش داند

وصالم هر که یابد جان فشاند

بجان و سر ز وصل ما نماند

هر آنکو سوی دنیا باز ماند

ز کثرت هر کجا اوراز داند

که میداند ولیکن می نداند

کتاب هجر بر او چون بخواند

بود دیوانه او کاینجا نداند

نمود عشق ما دیوانه خواند

که داند هر که او این را نداند

پس این معنی حقیقت هرزه خواند

جنید امروز می چیزی نداند

بجز تو در همه حیران بماند

مرا دانندصورت راز داند

ازین فکرت از ایشان باز ماند

هر آنکو ره برد او را بداند

چو داند اندر و حیران بماند

چنان کو گفت دیگر مینداند

وگرنه او روان را برفشاند

هر آنکس کو در مخلوق داند

خدا او را ازین درزود راند

هر آنکس کو معانی را بداند

کلام الله را از بر بخواند

ترا دانا بسوی خویش خواند

بمحشر از صراطت بگذراند