شنیدی تو بیان انما را

چرا منکر شدی قول خدا را

نبد فرمان که سازند انبیا را

رموز این قیامت آشکارا

ازین در رو که تا بینی خدا را

ازین درگاه بینی مصطفی را

شناسد از ره وحدت خدا را

امیر خویش داند مرتضی را

تو خود اول شناسی پس خدا را

ز بعد مصطفی خود مرتضی را

نگو دانم همه اسرارها را

طریق مصطفی و مرتضی را

بمعنی چون شناسی اولیا را

بدانی امر اسرار خدا را

تو گر خواهی که بینی اولیا را

بظهر ساز میکن التجا را

درین ره رو که تا بینی خدا را

بدانی سر جملهٔ اولیا را

چنین باید عبادت مر خدا را

چنین می‌رو طریق مرتضی را

گهی پنهان بود گه آشکارا

به‌دستش موم گشته سنگ خارا

چو زان دانش کنی حاصل ضیا را

بقدر خویش بشناسی خدا را

زمین و آسمان را نیست یارا

پذیرفتن نهان و آشکارا

نکرده یک نفس با او مدارا

همه آفاق بر وی آشکارا

چو بردارند تمامت اولیا را

قیامت کشف گردد آشکارا

مشو زانها که گویند هرچه جارا

نباشد آن نباشد پادشا را

کریما قادرا پروردگارا

بفضل خود ببخشی این گدا را

حقیقت مصطفی دانم خدا را

درون خویش بیچون و چرا را

تو پیش از مرگ جوی اینجا دوا را

طلب میکن ز دیدار آن بقا را

بجز احمد مدان مر رهنما را

توهم رهبر شناس و هم خدا را