حکیم سوزنیم چشم شاعران بهجا

چو چشم باز بدوزم بسوزن پولاد

بسان سوزن بی رشته خاطری دارم

بهر کجا که درآید، فرو رود آزاد

چو رشته درکشم از هجو یکجهان شاعر

[...]

دو دسته کاغذ سعدی نواختم فرمود

به حسب خواجه مؤید شهاب دین احمد

اگر به مدح محمد همه سیه نکنم

هزار . . .یر خر اندر . . . س زن اسعد

خجسته تاج معالی علی بن ناصر

بدهر صابر بودم در اشتیاق تو دیر

کنون چو دیر بدست آمدی بدین زودی

مرو که نیست دلم از جمال روی تو سیر

تو شاهزاده نظمی و در مصاف سخن

[...]

به میزبانی نزدیک آن جگر بندم

نوید دادم و آوازه ای درافکندم

حرام خواهد بودن کنون نوید مرا

هنوز ساختنی مانده کارکی چندم

خدو . . . وایه و . . . ایر چو سنگ و جامه خواب

[...]

غلام طلعت نجم کلاهدوز منم

حکیمِ ابله و پیرِ جوان‌سپوز منم

جهان جدم و هستم جهان‌فروز به هزل

مرا ببین که جهان جان‌فروز منم

بلند و روشن چو نان به نور خاطر خویش

[...]

نظامیا کل و سامان به بلخ هست دودیه

تو آن کلی و ترا بلخ بار سامانی

به مردمی که اگر از کلی خجسته کلی

وگر ز سامانی سخت نابسامانی

حنائیا خبه شد خلق شاعریت مگر

که یک قصیده بگفتی و دم فرو خوردی

بهژده نوزده ممدوح بر همان خواندی

خجل خجل بدر بیستم همی گردی

قصیده تو بتو گفت من که مامه شدم

[...]

چنان دو دست ببوسید مانی از تبویق

که پیش بند تو ابلیس بند سست کند

حرامزادگی و نادرستی پدرت

حلال زادگی تو همی درست کند

به آزمایش اگر کوزه ای پر آب کنم

صدا ثنای تو آید ز جوف کوزه من

اگر خلافی رفته است ازین سخن ما را

بباد رفته ثواب نماز و روزه من

بشعر عذب دلفروز من نگر منگر

[...]