به آن جناب بهر نوبت از خدای مجید

نوید بخشش و تخفیف و فیض و لطف رسید

عزیز فاطمه لب‌تشنه و غریب و وحید

ستاده یکه و تنها به نزد جیش یزید

بگو به حضرت عباس کای عموی رشید

ز دوری تو ز دنیا بریده‌ام امید

ز ام سلمه چو احوال مصطفی پرسید

پی جواب شه تشنه راه چاره ندید

روایت اس تکه چون بی‌کس غریب وحید

به خاک ماریه بنمود جا حسین شهید

به حارث بن ولتیده ز التفات مزید

حسن ز مرحمت ام حبیبه را بخشید

به عرش سود ابی‌العاص را سر امید

ز فیض رتبه دادمادی رسول مجید

کنند شیر خدا را به وقت سجده شهید

زند به گردن او تیغ خالد بن ولید

پس از نماز علی کرد رو به ابن ولید

زوی حقیقت این امر و نهی را پرسید

برای حرمت قبر رسول رب مجید

گذشت از سر تقصیر خالد بن ولید

قاسم ز عمو چو اذن میدان طلبید

گفتا به جواب وی شهنشاه شهید

بساط ساحت کشت است و خیمه سایه بید

طعام سینه کبک دری شراب نبید

به گریه ابر چو پیران که های عمر گذشت

به خنده غنچه چو طفلان که هی شباب رسید

درون شاخ ز کتمان راز پر خون بود

[...]

سحر ز هاتف غیبم بگوش هوش رسید

که آفتاب حقیقت ز پرده گشت پدید

ز پشت پرده غیب آفتاب طلعت دوست

دمید و پرده پندار نه سپهر درید

نوید جلوه خورشید عشق داد سروش

[...]

هر آنکه جامه جان در محبتی بدرید

به قد و قامت خود خلعت شرف ببرید

حسود ما همه خر مهره داشت ما همه در

ازو خرید به خروار و کس ز ما نخرید

چمان چو من بگذر، زان چمن که گرگ در اوست

[...]

چو جبهه و دورخ آن پری به فال سعید

مرا بماهی ایزد عطا نموده سه عید

کسان بسالش تجدید فال عید کنند

مرا بماهی اندر سه عید شد تجدید

سه فال فیروز آمد مرا سه جشن بزرگ

[...]

بیار باده که گردون بکام ما گردید

مثال غنچه نواها ز شاخسار دمید

خورم بیاد تنک نوشی امام حرم

که جز به صحبت یاران رازدان نچشید

فزون قبیلهٔ آن پخته کار باد که گفت

[...]

نشسته بود فقیهی به صدر مجلس درس

بجای لفظ عَن اندر کتاب خود من دید

قلم تراش و قلم برگرفت و مَن عَن کرد

سپس که داشت درآن باب اندکی تردید

یکی ز طُلاب این دید و گفت با دگران

[...]

به سال شصتم عمرت، نوید جشن رسید

بمان که بعد صد و بیست سال خواهی دید

که روی علم و ادب همچو موی صورت تو

به پیش اهل هنر، از تو گشته روی سفید

به کشتزار ادب، تا به شصت سال دگر

[...]

تو ای ستارهٔ صبح وصال و روز امید

طلوع کن که چو شب تیره‌بخت شد ناهید

بکش به رشتهٔ تحریر نظم و نثر سخن

ز بحر فکر گهرخیز همچو مروارید

چو آبگینهٔ اسکندری و جام جمی

[...]

اگرکه پشت من از بار حادثات خمید

شکسته زلفا جعد ترا که خمانید

خمیده پشتی وگوژی نشان پیرانست

دو زلف تو پسرا از چه کوژ گشت و خمید

شنیده بودم در آب موی گردد مار

[...]