ز پرتو علم خلعت مغرق خور

سحر شد آستی و دامن جهان پرزر

رخی کز آبله مانند نقش کمخا بود

نمود اطلس خانبالغی زشوکت و فر

بتخت کت چوبر آمد نهالی زر بفت

[...]

بهار آمد و کتان بجنک مویئنه

کشید از سپه خویشتن تمام حشر

نوشت نامه باتباع خویشتن مخفی

که رخت حزم بپوشید هان زهر کشور

که پوست پوش ددی چند بهر کینه ما

[...]

وشق بکیش چو این قصه گفت گرمانه

زخشم بر تن وی موی گشت چون خنجر

بطیره گفت کتان کرده است این خنکی

منش زهم بدرم تا شود هباوهدر

که باشد او بجهان باردلت انبانی

[...]

شه سمور بعرض سپه علامت را

علم نمود ز پر همای بر افسر

نمود پوشن و جوشن زپشت شیر وپلنگ

شده بتوسن ابلق سوار هر صفدر

زهر دوروی کشیدند صف و آرایش

[...]

یکی ز لشکر موئینه تیغ تیز بکف

سنانش سوزن و انگشتوانه اش مغفر

نبرد از سپه بندقی و کتان خواست

بهادری قرمی ازکمینه جست بدر

زپیشک کله جبه او یکی ناچخ

[...]

در آن قتال دله صدر روی گردانید

بداد ابلق سنجاب پشت و کرد حذر

گریختند همه پیش برّها چون بز

نایستاد کول نیز گرچه داشت چپر

نمود اگر چه به کین جبه پوستین جبه

[...]

سپیده دم که شدم حله پوش حجله و سور

(ویلبسون) ثیابا شنیدم از لب حور

بگوش شه کلهی این ندا زخازن خلد

رسید کای شرف تاج قیصر و فغفور

خراب چون که شد از روغن چراغ لباس

[...]