ز سرتا به پا خویش را هوش کن

منت آنچه گویم چو در گوش کن

دهم چند پندت ز منگفتن است

ز من گفتن است از تو بشنفتن است

اگر بشنوی پندم از جان ودل

[...]

به کار نماز آی و سستی مکن

به طاعات تندی وچستی مکن

به کار عبادت چوکاهل شوی

ز یادخدا زودغافل شوی

حذر کن ستهزا مکن بر نماز

[...]

بود تحفه ای از خدا میهمان

چودر پیشت آید بشوشادمان

گرامیش دار ار چه کافر بود

که این گفته گفت پیمبر بود

تو را باشد از خرج مهمان چه بیم

[...]

بشو با پدر مادرت آنچنان

که خواهی ز فرزند خود درجهان

شوددر جهان هر که عاق پدر

چوزهر آید اندرمذاقش شکر

تفو باد بر حال واقبال او

[...]

وفا و صفائی مجو از زنان

که هستند رهزن تر از رهزنان

مکن باخبرشان زاسرار خود

مده آگهیشان ز کردار خود

زنان را مپندار یار تواند

[...]

نپرسند تا از تو چیزی مگو

که ماند برایت به جا آبرو

چو گوئی سخن کن تأمل در آن

که تا نکته ای کس نگیرد بر آن

مگو پر سخن خواهی ار آبرو

[...]

تو با دوست هم راز خود را مگو

که تا دشمن آگه نگردد از او

رسانی اگر راز دل را به لب

شود از عجم فاش تا درعرب

شنو تا که پندیت بدهم نکو

[...]

هر آنکس که دارای سیم آمده

دلش فارغ از رنج و بیم آمده

اگر سیم داری نداری غمی

عزیز جهان سرور عالمی

رواج همه کارها گشته سیم

[...]

موافق شو و یار با هر گروه

که گردد شکوه توبرتر ز کوه

چه عاقل چه دیوانه شوهمدمش

چه خویش وچه بیگانه شومحرمش

مصاحب به هر خوب وبد باش و یار

[...]

حقایق نگار آمد از کربلا

به کوری چشم هر آنکس عدوست

نه درفارس تنها درایران زمین

اگر مرد باغیرتی هست اوست

خری با خری گفت منت ز کس

نباید کشیدن پی کاه وجو

دهد کاه وجو صاحب ما به ما

ولی جان زما می ستاند گرو

پی نفع هم آب وهیزم کشیم

[...]