مخسب ای برادر که دزدان به خواب

بتازد بر خفتگان با شتاب

تو در خوابی و خصم بیدار بخت

بدرد بر اندامت از کینه رخت

بشو سرمه خواب و مستی ز چشم

[...]

شنیدم که سیمرغ پیروزگر

چنین گفت با رستم زال زر

که از من به بهمن شه تاجدار

همی گو که ای پور اسفندیار

خداوند گیتی در ین روز سخت

[...]

چو دانا بپایان رساند این سخن

تهمتن نیوشید سر تا ببن

به دل برسپرد آن سخنهای نغز

که بوی می و مشک دادی به مغز

وزان پس سوی بار شه رخش راند

[...]

چو گفتار و اندرز پیر کهن

تهمتن فرو خواند سر تا ببن

بخشم اندر آمد دل شهریار

که مغزش سبک بود و جانش نزار

بدو گفت کالیوه شد هوش من

[...]

شهنشه چو این داستان کرد گوش

درون شد پر اندیشه و لب خموش

بسنجید گفتار مرد خرد

که گفتار دانا روان پرورد

بدو گفت دانم که این تاج و تخت

[...]

چو سلطان مظفر از این تیره خاک

به گلزار مینو شدش جان پاک

جهان را به پور جهانبان سپرد

به جز نیک نامی ز گیتی نبرد

محمد علی شاه با فر و هنگ

[...]

روان را بدانش ستایش نمود

سخن را ترازوی دانش نمود

سپس خامه را با زبان جفت کرد

نی گنگ را داور گفت کرد

زبان هست چون خسروی باشکوه

[...]

ای آن شهریاری که دیهیم و تخت

نبیند چو تو شاه پیروز بخت

نیارد ستاره چو تو روشنی

ندارد چو تو چرخ شیر اوژنی

بدین گیتی اندر توئی کدخدای

[...]

به نام ایزد این نغز و زیبانگار

که آراست رخساره همچون بهار

برون آمد از پرده چون آفتاب

پراکنده از گیسوان مشک ناب

چو شاخی که در خاک شد پایه اش

[...]

که یارد برد زین فروهشته نام

به کیخسرو شاهرخ این پیام

که ای دانشی مرد یزدان پرست

دلت آگه از راز بالا و پست

تو چشم مهانی سر بخردان

[...]

هماندم بیامد هزاران سوار

کماندار و جاندار و شمشیردار

دگر پهلوانان پرخاشخر

ز ترک و لرد کرد و گیل و خزر

نشسته بر اسبان تازی نژاد

[...]

دموکرات باشد به ملکی صواب

که آنجا نباشد چو قرآن کتاب

اگر اعتدال است لفظی قشنگ

بگو زین قشنگی چه آمد به چنگ

مرام شما را همه دیده اند

[...]

یکی بنگر این نامه نامور

به هر بیت از آن درج درجی گهر

که فردوسی طوسی استاد فن

به نظمش بیاراست روی سخن

نهشته کسی یادگاری کزین

[...]

یکی دختری داشت در کار مرگ

وزین زندگی مانده بی ساز و برگ

پریشیده گسیویش از انقلاب

ز گلبرگ رخساره اش رفته آب

ز بی دانشی مادر مهربان

[...]