ز هندی و چینی و از بربری

ز مصری و از جامهٔ پهلوی

به سر برنهاد افسر خسروی

نگارش همه پیکر پهلوای

کجا ماه آذر بُدی روز دی

گه آتش و مرغ بریان و می

که چون ماه آذر بد و روز دی

جهان را تو باشی جهاندار کی

فرستاده چون شد به نزدیک او

چو خورشید شد جان تاریک اوی

چو منزل به منزل بیامد برِی

برآسود یک چند با رود و می

مرا رفت باید همی سوی ری

ندانم که کی بینم این تاج کی

ستاره‌شمر گفت جز نیکویی

نبینی وجز راستی نشنوی

پدر مرزبان بود مارا بری

تو افگندی این جستن تخت پی

بخوردند بر یاد او چند می

که آباد بادا برو بوم ری

پراندیشه از بلخ شد سوی ری

بخرداد فرخنده درماه دی

بیامد فرستادهٔ نیک پی

ببغداد با نامداران ری

جهاندار بنشست و کاوس کی

دو شاه سرافراز و دو نیک‌پی

ز خویشی مادر بدو نگروی

نپیچی و گفت کسی نشمری

ببودند یک هفته با رود و می

بزرگان به ایوان کاوس کی

نخستین ز خویشان کاوس کی

صد و ده سپهبد فگندند پی

چو رستم بیامد بیاورد می

بجام بزرگ اندر افگند پی

شب تیره سازیم با جام می

چو روشن شود بشمرد روز پی

نیابم دگر نیز همتای او

برنگ و تگ و زور و بالای اوی

شکمشان بدرید و ببرید پی

همی ریخت از دیده خوناب و خوی