جهان پهلوان با بزرگان چین

پذیره شدش چند منزل زمین

بدو داد باز آن همه شاه چین

بسی هدیه بخشید نیزش جز این

که شادان شو و جفت خود را ببین

سوی سیستان آر و آنجا نشین

همه روم تا خاور و هند و چین

زبون گشت گرشاسب را روز کین

سخن هر چه گفتم به دانش ببین

نگاری کن این را و دل را نگین

یکی ژرف دریا شد از خون زمین

که بد نزد او چشمه دریای چین

سپهبد بر آن درد تند از کمین

به زیر آمد از پیل با گرز کین

هزار از دلیران جوینده کین

به گردش تنوره زدند از کمین

تن افکند بر قلب لشکر به کین

دلیران ایران پسش هم چنین

بمالید رخ پهلوان بر زمین

گرفت آفرین بر جهان آفرین

چنان ساخت فرزانه پیش بین

که تا گیتیست این بود هم چنین

گرفتش به بر پهلوان گزین

نریمان فرخنده را همچنین

زِ وِی هرچه آمخت از راه دین

بیآموخت فرزند را همچنین

همه پای کوبنده بر فرش چین

ز سر مشک پاشان گل از آستین

ز خسرو براهیم شاه زمین

نوازنده باشی چنان کز تو دین