همی از درت بازگردد به چیز

همه چیز دنیی نیرزد پشیز

ز دیبای خز چارصد تخته نیز

همان تختها کرده از چوب شیز

سکندر خروشید کای مرد تیز

همی جنگ رای آیدت گر گریز

جهانجوی چندین بکوشد به چیز

که آن چیز کوشش نیرزد به نیز

همان زنده بیش است گر مرده نیز

کزان پس نیازش نیاید به چیز

به چنگال می‌کرد منقار تیز

چو ایمن شد از گردش رستخیز

بیاریم چندانک خواهی تو چیز

کزین بیش کاری نداریم نیز

ازان بد که کردی میندیش نیز

از اندیشه درویش را بخش چیز

بپرهیز و خون بزرگان مریز

که نفرین بود بر تو تا رستخیز

که از درد او بد دلش پرستیز

به هر سو همی جست راه گریز

دل مرد برنا شد از ماه تیز

ازان پس همی جست راه گریز

فراز آمدش ارج و آزرم و چیز

توانگر شد آن هفت فرزند نیز

بسی گوهر از گنج بگزید نیز

ز دیبا و دینار و هرگونه چیز

بگوی آنچ دانی و بفزای نیز

ز گفت خردمند برتر چه چیز

که دادست ازیشان و بگرفت چیز

وزیشان که خسپد به تیمار نیز

چو تو پشت دشمن ببینی به چیز

مپرداز و مگذر هم از جای نیز

بگویم یکی تازه اندرز نیز

کجا برتر از دیده و جان و چیز

دل آرام دارید بر چار چیز

کزو خوبی و سودمندیست نیز

ز بخشش منه بر دل اندوه نیز

بدان تا توان ای پسر ارج چیز

بکوشی و آری ز هرگونه چیز

نه مردم نه آن چیز ماند به نیز