دو لشکر رده ساختند از دو روی

جهان گشت پر گرد پرخاشجوی

نگهبان گمارید چندی بر اوی

وزآنجا به تاراج بنهاد روی

ز یاقوت سیصد کمر بیغوی

ز گوهر چهل گرزن خسروی

ختو هشتصد بار کز زهر بوی

چو آید فتد هر زمان خوی ازوی

سه منزل سپه داده زی راه روی

دورویه زده صف به کردار کوی

ببر خلعت و بند بردار ازوی

به پوزش دلش پاک از انده بشوی

چنان سخت شد کار زادن بر اوی

کزاو زندگی خواست برتافت روی

دگر تا تویی یافه زینسان مگوی

به دشتی که گمراه گردی مپوی

خراج همه کابل و بوم اوی

بدو داد یکسر شه نامجوی

مه ده یکی پیر بد نامجوی

بسی سال پیموده گردون بدوی

دژم زی فرسته شه آورد روی

بدو گفت رو پهلوان را بگوی

ز خرطوم پیل و سر جنگجوی

همه دشت پاشیده چوگان و گوی

به چنگال بفکند خرطوم اوی

به دندان بکندش سر از تن چو گوی

شد آن انجمن زار و گریان بروی

برآمد غریویدن های و هوی

بگرد از جهان راه مهرش مپوی

از آن پیشتر کز تو برگردد اوی

ز پوشیده رویان ممان کس به کوی

که بیگانگانشان نبینند روی

سرانجام از او ایمنی نیست روی

که هر کش پرستد بمیرد در اوی

بهشتی بدی گیتی از رنگ و بوی

اگر مرگ و پیری نبودی در اوی

سوی شاه با سام یل داد روی

چو آگاه شد زو کی نامجوی

چو نخچیرگاهی پر از رنگ و بوی

که نخچیر دانش نهد دل در اوی