اگر فیلقوس این نوشتی به فور

تو نیز آن هم آغاز و بردار شور

بیینید ازان پس که رنجور فور

نپردازد از بن به رزم و به سور

چو اسکندر آمد به نزدیک فور

بدید آن سپه این سپه را ز دور

سواری فرستاد نزدیک فور

که او را بخواند بگوید ز دور

ز رومی سخنها چو بشنید فور

خریدار شد رزم او را به سور

سکندر شما را چنان شد که فور

ازو جست باید همی رزم و سور

وزان جایگه شد بر تخت فور

بران جشن ماتم برین جشن سور

که گاهی سکندر بود گاه فور

گهی درد و خشمست و گه کام و سور

چو اندازه گیری ز دارا و فور

خود آموزگارت نباید ز دور

چو آتش همی راند مهتر ستور

به کوهی رسیدند سنگش بلور

رخ شاه تابان به کردار هور

نشستن گهش را ستونها بلور

یکی بادسارست داماد فور

نباید که داند ز نزدیک و دور

هم‌اکنون سرت را من از درد فور

به لشکر نمایم ز تن کرده دور

همه خانه قندیلهای بلور

میان اندرون چشمهٔ آب شور

ز دارای داراب و فریان و فور

سخن هرچ پیدا بد از رزم و سور

ز سنجاب و قاقم ز موی سمور

ز گستردنیها و جام بلور

همان خسرو و اشک و فریان و فور

همان نامور خسرو شهرزور

به هامون پدید آمد از دور گور

ازان لشکر گشن برخاست شور

بپرسید زیشان که شبگیر هور

شنیدی شما بانگ نعل ستور

چو شد شاه با دانش و فر و زور

همی خواندش مرزبان شهر گور