به من بردو چشمش دهند آگهی

که مغز از جنایتش باشد تهی

ولی قوم جویند از آنان بهی

مبارک شمارندشان ز ابلهی

که ناید ازم‌بن بدسگالان بهی

نباشد به دیدارشان فرهی

کجا بنگرد ابر آبان مهی

به روی ترنج و به چهر بهی

چو از گوشت ‌آن‌ پوست‌ها شد تهی

بیفکند و شد چند گامی رهی

ز بیگانه شد شهر ایران تهی

فروزنده شد فر شاهنشهی

ز جانند نزد خدایان رهی

همین یک‌صفتشان بس اندر بهی

گزیدند او را به شاهنشهی

نشاندند وی را به گاهِ مِهی

شه ماد با فتح و با فرهی

سوی هکمتانه بشد بابهی

کنون آمدم تا چه فرمان دهی

تو شاه من و من تو را چون رهی

بهندوستان چون رسید آگهی

که اینک رسد فر شاهنشهی

بیایند با فتح و با فرهی

پذیره نمائید شاهنشهی

بگفتن شاها چه فرمان دهی

بگیریم و بندیم ما این رهی

کنون با تو گفتم چه فرمان دهی

توئی شاه زاده منم چون رهی

کنون آن پزشکان شاهنشهی

علاجش نمودند و گشته بهی

چو از دور آن فر شاهنشهی

نمایان شد آن پرچم فرهی

سر فیلسوفان ز حکمت تهی

پر از خاک و گل خالی از آگهی

فقط پس، هوس، دونی و گمرهی

بماند بر ایرانیان تهی!