ولیکن نیامد ز دریا بجنگ

ز خشکی سپه راند شه بیدرنگ

پدر جملگی اسب و آلات جنگ

زمردان جنگی کمر بسته تنگ

بفرمود من خودم روم بیدرنگ

نباید که با مصر گیرند جنگ

چو دیدند خود شاه آید بجنگ

زمانی نکردند پیشش درنگ

که ایشان پراکنده در کوه و سنگ

نه شهرو نه خانه نه جای درنگ

دلیران دشمن بگفتند جنگ

نمائیم و ما را نباشد درنگ

نترسیم از شیر و ببر و پلنگ

همه نره شیران بمیدان جنگ

چو آگاه بودند و حاضر بجنگ

ابر جنگ ایران همه تیز چنگ

وزانروی آمد جوانی بجنگ

خروشان و فران وزوبین بچنگ

به بستند دروازه را سخت و تنگ

سر برج رفتند از بهر جنگ

بگفتند ما با تو داریم جنگ

نترسیم از گرزو تیرو خدنگ

گمانم ز من عار داری و ننگ

که تو دخت شاهی و من مرد جنگ

خشایار مبهوت زین آب و رنگ

که باشد گه رزم همچون پلنگ

خشایار دیدی جوانهای جنگ

بسر خود و بسته کمر گاه تنگ

ز قفقاز آمد کمر بسته تنگ

که شاید که اورا بیارد بچنگ

همان دزدرا دست بسته چو سنگ

بگردن نهاده همی پا لهنگ

در آن کرده‌ آماده نیروی جنگ

به دشمن سر راه بر بسته تنگ

سپس تیر و توپ و خدنگ و تفنگ

بپاشند هر سو، بر آیین جنگ

گر از من بپرسد، کسی بی‌درنگ

نگر گویم ار گویمش: چاره جنگ

بود مار بر سنگ و سنگم به چنگ

بسی ننگ باشد کنونم درنگ