شمارهٔ ۱۰۲ - در ستایش و تعریف فردوسی علیه‌الرحمه به الفاظ فارسی
دو تن پهلوان سخن در میان
سخن بودشان از تن و از روان
یکی گفت بایست نیروی تن
که گفتار فردوسی است این سخن
«ز نیرو بود مرد را راستی»
«ز سستی کژی زاید و کاستی»
یکی گفت پرورد باید روان
که فرموده آن شاعر پاک جان
«توانا بود هرکه دانا بود»
«ز دانش دل پیر برنا بود»
سخن بس به پیرایه آراستند
خود از بنده سنجیدنش خواستند
بگفتم که در این ره رهروان
بسی ره سپردند اندر جهان
دورهروکه مانند ایشان کم است
همانا که فردوسی و رستم است
به بینیم از این دو در روزگار
چه ماند از هنر سالها یادگار
به بینیم باشد که را برتری
ز تن پروری و ز روان‌پروری
بر مرد دانا روان دانش است
تن ار پروری بهر دانش خوشست
نگویم مپرور تن ای پهلوان
بپرور ولی هم تن و هم روان
بود تن چو اسب و روان چونسوار
چو نبود سوار اسب ناید بکار
سوار اسب را چون کشد زیرران
خود این رام گردد به نیروی آن
زهی خاوری اوستاد سخن
که خورشیدوش گشت پرتوفکن
بسبک خوش و گفتهٔ دلفروز
شب تار ایرانیان کرد روز
نبود ار که فردوسی نیک‌خوی
چه نامی بد از رستم جنگجوی
اگر بود رستم در آن روزگار
که فردوسی از خامه شد مشکبار
چو پیکارش بنوشت با اشکبوس
به دستش همی‌داد با اشک بوس
زرزمش به پران خدنگ گزین
به میدان اسفندیار گزین
سخن گفت آنسان که گویندگان
نیارند گفتن بگیتی چو آن
بدیوانش ار یاز بینی درست
یکی پهن میدان بود کز نخست
در آن کرده آماده نیروی جنگ
به دشمن سر راه بر بسته تنگ
خدنک از الف کرده و زنون کمان
ز را تیغ وز میم گرز گران
سنان کرده از لام آن ارجمند
ز تشدید ترکش هم از مد کمند
کشیده ز دشمن شب و روز کین
به نام دلیران ایران زمین
فرامرز و برزو فریبرز و گیو
کز ایشان جهانی بود پر غریو
همه سایه پرورد آن پرچمند
همه زندهٔ آن مسیحا مند
یکی خوان به پهنای روی زمین
بگسترده آن اوستاد مهین
جهانی بدان خوان شده میهمان
زهی خوان رنگین زهی میزبان
پی حق گذاری ز مهمانیش
ستاید صغیر سپاهانیش
روان بخشیش بر عجم یاد باد
روان روان پرورش شاد باد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، دو شخصیت مهم درباره اهمیت تن و روان گفتگو می‌کنند. یکی از آنها تأکید می‌کند که نیروی بدن (تن) در حقیقت به راستی و صداقت می‌انجامد و سرمنشأ نیکی‌هاست. دیگری می‌گوید که باید بر روان تمرکز کرد و دانش و آگاهی را پرورش داد، زیرا توانایی انسان از دانایی او نشأت می‌گیرد.
در ادامه، شاعر به بزرگی فردوسی اشاره می‌کند که با شعرهای خود مانند خورشید درخشان شده و تاریکی‌ها را روشن کرده است. او نتیجه می‌گیرد که هم تن و هم روان باید پرورش یابند و اهمیت هر دو در زندگی انسان‌ها لازم و ضروري است. به‌ویژه، به یادماندنی بودن شخصیت‌هایی مانند رستم و آثار فردوسی در فرهنگ ایران را بزرگ می‌شمارد.
در نهایت به دیگر قهرمانان ایرانی و اجتماع آنها برای حفاظت از سرزمین اشاره می‌کند و آرزو می‌کند که نیروهای روانی و جسمانی همواره تقویت شوند.
هوش مصنوعی: دو نفر از بزرگترین سخنرانان در گفت‌وگو بودند و موضوع صحبت‌شان درباره‌ی جسم و روح بود.
هوش مصنوعی: یکی از افراد گفت که نیروی بدن باید متوقف شود، و در واقع این نظر به گفته‌های فردوسی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: قدرت و نیروی یک مرد از راستگویی و صداقت او سرچشمه می‌گیرد. اگر انسان ضعیف و سست باشد، به نادرستی و کمبود دچار می‌شود.
هوش مصنوعی: یکی گفت که باید انسان روح داشته باشد و این مطلب را آن شاعر بزرگ و پاک دل بیان کرده است.
هوش مصنوعی: هر کس که دانش و آگاهی بیشتری دارد، توانایی بیشتری نیز دارد. همچنین از علم و دانش می‌توان به جوانی و شادابی دل دست یافت، حتی اگر سن فرد زیاد باشد.
هوش مصنوعی: سخن را با زیورهای زیادی تزئین کردند و از من خواستند که خود را بسنجند.
هوش مصنوعی: گفتم که در این راه، پیشروان زیادی در دنیا راه خود را طی کرده‌اند.
هوش مصنوعی: در میان انسان‌ها، کسانی که مانند آنها وجود دارند، بسیار نادرند؛ به‌طوری‌که می‌توان آنها را با فردوسی و رستم مقایسه کرد.
هوش مصنوعی: بیایید ببینیم در گذر زمان، چه چیزهایی از هنر باقی خواهد ماند و یادگار سالها خواهد بود.
هوش مصنوعی: بگذار ببینیم که آیا کسی برتر از پرورش بدن و پرورش روح وجود دارد یا خیر.
هوش مصنوعی: مرد دانا با دانش خود زنده و شاداب است و اگر جسمش به پرورش دانش بپردازد، این کار بسیار خوشایند و نیکوست.
هوش مصنوعی: ای پهلوان، به تو نمی‌گویم که فقط به جسمت اهمیت بدهی. به جای آن، هم جسم و هم روحت را پرورش بده.
هوش مصنوعی: تن انسان مانند اسبی است که بدون سوار نمی‌تواند کاری انجام دهد. وقتی روح و روان در کنترل نباشند، بدن هم نمی‌تواند به درستی عمل کند.
هوش مصنوعی: هنگامی که سوارکار اسب را با شدت و دقت هدایت کند، اسب نیز به نیروی او پاسخ می‌دهد و راحت‌تر به مسیر مورد نظر می‌رود.
هوش مصنوعی: چه خوشبخت و شایسته است آن استاد کلام که نورش همچون خورشید درخشنده است.
هوش مصنوعی: در روز تاریک ایرانیان، با سبک زیبا و سخنان دلنشین، شب را به روشنایی و شادابی تبدیل کرد.
هوش مصنوعی: اگر فردوسی نیک‌اخلاق نبود، چه نام و نشانی از رستم جنگجو باقی می‌ماند؟
هوش مصنوعی: اگر رستم در زمان فردوسی وجود داشت و شاعر اشعارش را می‌نوشت، چه شعرهای زیبایی از او می‌سرود.
هوش مصنوعی: او در حالی که کارهایش را با غم و اندوه می‌نوشت، اشک‌ها را به دستش می‌داد و بوسه می‌زد.
هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی و شجاعت تشبیه شده است و به نوعی اشاره دارد که در میدان نبرد، باید از ابزارهای مناسب و کارآمد بهره برد. به طور کلی، از شخصیتی سخن به میان آمده که در حین جنگ و مبارزه، از بهترین و کارآمدترین سلاح‌ها و شیوه‌ها استفاده می‌کند.
هوش مصنوعی: او به گونه‌ای سخن می‌گوید که هیچ یک از گویندگان دیگر، قادر به بیان آن نخواهند بود. در دنیا مانند او کسی نیست که چنین بگوید.
هوش مصنوعی: اگر کتابش را باز کنی، می‌بینی که اینجا به اندازه یک میدان وسیع است، از زمانی که شروع کرده به نوشتن.
هوش مصنوعی: در آنجا که نیروهای جنگی آماده هستند، راه بر دشمن سخت بسته شده است.
هوش مصنوعی: خداوند زبانی آفریده و با دقت و هنرمندی براساس حروف الفبا، کلماتی را شکل داده است. این کلمات همانند کمانی قوی و تیز هستند و همچون گرزی سنگین، بر روح و قلب انسان تأثیر می‌گذارند.
هوش مصنوعی: این بیت دربارهٔ شخصی صحبت می‌کند که با قدرت و مهارت خاصی، تیر خود را آماده می‌کند و نشانه‌گیری دقیقی دارد. او با دقت و جدیت و توجه به جزئیات، برای رسیدن به هدفش تلاش می‌کند و به دلیل تمرین و تجربه‌اش، در انجام این کار بسیار ماهر است.
هوش مصنوعی: دشمنان به‌طور مداوم و بی‌وقفه به خون دلیران ایران زمین حمله می‌کنند و این وضعیت باعث خونی شدن دل‌ها و گسترش کین و دشمنی در جامعه شده است.
هوش مصنوعی: فرامرز و برزو، فریبرز و گیو، از افرادی بودند که جهان را پر از صدا و هیاهو کرده بودند.
هوش مصنوعی: همه تحت تأثیر آن پرچم و نماد هستند و همه زنده از وجود آن منجی بهره‌مند می‌شوند.
هوش مصنوعی: یک سفره به وسعت کل زمین گسترده شده است، این سفره متعلق به آن استاد بزرگ و بزرگوار است.
هوش مصنوعی: جهان همچون سفره‌ای بزرگ و رنگارنگ است که همه انسان‌ها به عنوان مهمان در آن دعوت شده‌اند و این سفره نشان‌دهنده نعمت‌ها و زیبایی‌های زندگی است. میزبان این سفره نیز خود زندگی و طبیعت است که همه ما را به برگزاری این مهمانی فراخوانده است.
هوش مصنوعی: در پی حق، هر کسی مجد و عظمتش را ستایش می‌کند، حتی اگر کوچک باشد و از یک جمعیت بزرگ بیاموزد.
هوش مصنوعی: یاد آن آبی که روح زندگی را به عجم ها بخشیده، همیشه گرامی باد و امیدوارم که پرورش و آبادانی همواره شاداب و خوش باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.