همو بردبارست کز هر کسی

کشد بار اگر چند بارش بسی

به شهری که رفتی نبودی بسی

بدان تا نشانش نداند کسی

اگر چند پویی و جویی بسی

ز گیتی بی انده نیابی کسی

بدی گرچه کردن توان با کسی

چو نیکی کنی بهتر آید بسی

هنرهاش زآنسان شنیدم بسی

که نادیده باور ندارد کسی

بفرمود تا از شگفتی بسی

نمودند گرشاسب را هر کسی

که گر خواهد او چون تو یابد بسی

دهد جای و جاهت به دیگر کسی

همیدون به ایرانیان هر کسی

ببخشید دینار و گوهر بسی

برآورده شورش ز هر سو بسی

به ساز گریز اندرون هر کسی

گهر گر نبودم هنر بُد بسی

ازین روی را خواستم هر کسی

ندیدندش و جست هر کس بسی

فتادند ازو در گمان هر کسی

بماندند ازو خیره دل هر کسی

بُد از هر زبان آفرینش بسی

سپاهش هم از زنگیان هر کسی

زن آورد و پیوندشان شد بسی

اگر خواهی آن جست باید بسی

مگر اوفتد کت نماید کسی

نه سیر آید از گنج دانش کسی

نه کم گردد ار زو ببخشد بسی

چه چیز آن که یاور نخواهد کسی

چه چیز آن که با یار باید بسی

به فرهنگی ار ره تو دانی بسی

رهی نیز شاید که داند کسی

بگردید مهراج هر سو بسی

همان پهلوان نیز با هر کسی

هزاران رده دید گل هر کسی

ازین تازه گلهای ما مِه بسی

و دیگر چو بیمار افتد کسی

در آن دردمندی بماند بسی