تو گر بچه باز گوش ار کری

خوش این پند در گوش دل بسپری

مگر می‌کند بوستان زرگری

که دارد به دامان زر جعفری

به کان‌ اندر، آن مایه‌ زر توده ‌نیست

که باشد درین دکهٔ زرگری

به باغ این‌چنین گفت باد صبا

[...]

شرابی که گرزان‌«‌سر ادواردکری‌»

کشد جرعه‌ای در صف داوری

به زبر و بم انباز کن ای پری

در آهنگ سغدی نوای دری

خوشا هیرگانی و خوشا هری

خوشا دامغان‌، کشور صد دری

رود تا گشاید در آن داوری

ز گوش سموات قفل کری

به زندان درافتاد از آن داوری

چنین کارها کی بود سرسری

به بادافره خون‌، بریده سری

بود مایهٔ عبرت دیگری

وکیل جوان در دگر داوری

همیدون شد اندر سخن گستری

نگه کرد قاضی در آن داوری

در آن راه و رسم سخن کستری

بُد اندر حدود چغاخور، لُری

لری غولدنگی‌، چغاله خوری

کرا باشد آن لطف وآن دلبری

هم آن زور بازوی و نام‌آوری

به یک‌ جای شد گرد با مهتری

بزرگی و مردی و گندآوری

نهاده به سر تارک مهتری

نهفته به دل بویه ی سروری

بود ماه سی روزتا بنگری

به هر روز کاری بجای آوری

که این نامه فارسی و دری

نباشد ز نقصان و لغزش بری

به ژرفای خاک ار نکو بنگری

به هر گوشه‌اش خفته بینی سری

که باسیم جمع آورد لشکری

سپه چون فزون گشت فتح آوری

فرستاد نامه بهر کشوری

بهر نامداری و هر افسری

فرستاد برهر سوئی لشکری

که آرام سازند هر کشوری