سر و تن بشست اندر آن آب پاک

بیامد بغلتید بر تیره خاک

از این دشت پتیاره سهمناک

سرش با سپهر و دو پایش به خاک

سپهبد دگر پیش یزدان پاک

بمالید رخسار بر تیره خاک

که من روز وشب پیش یزدان پاک

نیایش کنان بوسه دادم به خاک

سپاهت همه گشته پردخته پاک

برآورد از کشورت تیره خاک

به شهر اندرون گر بمیرید پاک

از آن به که دشمن نماید هلاک

ز زرین اندرآمد همانگه به خاک

سپاهش به یاری رسیدند پاک

ببینیم پس تا خداوند پاک

امید بهی آورد یا هلاک

زبهر گلو جان بدادند پاک

به خوردن فکندند تن در هلاک

سرانجام ما بازگشتن به خاک

زمردی چه بیم و زکشتن چه باک

سران سپه جامه کردند چاک

به جای کله برنهادند خاک

مبادا که از تن،برون جان پاک

کنون تا شوی غیب در زیرخاک

به سی وسه امشاسفندان پاک

به نارو به باد و به آب وبه خاک

چو گردد برون ازتنم جان پاک

گسسته عنصر آب وخاک

به مینو حضور زراتشت پاک

روانم بود همچو خور،تابناک