مگر با درود و سلام و پیام

دو کشور شود زین سخن شادکام

فرستاد نزدیک دستان سام

که خلعت مرا زین فزون بود کام

چهارم کجا آرشش بود نام

سپردند گیتی به آرام و کام

و گر آز گیرد سرت را به دام

برآری یکی تیغ تیز از نیام

هیونی تکاور بر زال سام

بباید فرستاد و دادن پیام

چنین داد از نامداران پیام

که ای نامور با گهر پور سام

چو کاووس را دید دستان سام

نشسته بر اورنگ بر شادکام

به رستم چنین گفت دستان سام

که شمشیر کوته شد اندر نیام

بدان اژدها گفت بر گوی نام

کزین پس تو گیتی نبینی به کام

نهنگ بلا برکشید از نیام

بیاویخت از پیش زین خم خام

برآهیخت جنگی نهنگ از نیام

بغرید چون رعد و برگفت نام

صد از اسپ با زین و زرین ستام

صد استر سیه موی و زرین لگام

یکی با گهر مرد با گنج و نام

درفشی برافراخت از مصر و شام

همه بر سپرها نبشتند نام

بجوشید شمشیرها در نیام

ز کاووس دادش فروان سلام

ازان پس بگفت آنچ بود از پیام

یکی شهر بد شاه را شاهه نام

همه از در جشن و سور و خرام

فرستادگان را سگان کرد نام

همی ریخت خونابه بر گل مدام

همی تاخت اندر پی شاه شام

بینداخت از باد خمیده خام

به کف بر نهاد آن درخشنده جام

نخستین ز کاووس کی برد نام

ز پرمایه اسپان زرین ستام

ز ترگ و ز شمشیر زرین نیام