یکی مرغ دارد بریشان کنام

نشیمش به شام آن بود این به بام

کمان را بمالید دستان سام

برانگیخت اسپ و برآورد نام

نوندی برافگند نزدیک سام

که برگشتم از شاه دل شادکام

نشست از بر تخت پرمایه سام

ابا زال خرم دل و شادکام

چنین گفت کامد ز کابل پیام

پیمبر زنی بود سیندخت نام

ز شادی چنان شد دل زال سام

که رنگش سراپای شد لعل فام

به دستان نگه کرد فرخنده سام

بدانست کورا ازین چیست کام

همی رفت ازین گونه تا پیش سام

فرود آمد از اسپ و بگذارد گام

چنین داد پاسخ به سیندخت سام

که ازمن بخواه آنچه آیدت کام

بدو گفت مادر که ای جان مام

چه بودت که گشتی چنین زرد فام

پر از خنده گشته لب زال و سام

ز گفتار مهراب دل شادکام

به سگسار مازندران بود سام

فرستاد نوذر بر او بر پیام

غلامان و اسپان زرین ستام

پر از گوهر سرخ زرین دو جام

ازان پس به اغریرث آمد پیام

که ای پرمنش مهتر نیک‌نام

بپویید نزدیک دستان سام

بیاورد ازان نامداران پیام

پسر بود زو را یکی خویش کام

پدر کرده بودیش گرشاسپ نام

چنین گفت رستم به دستان سام

که من نیستم مرد آرام و جام

کدامست کین را ندانم به نام

یکی گفت کاین پور دستان سام

سواری پدید آمد از تخم سام

که دستانش رستم نهاده‌ست نام

همان تازی اسپان زرین لگام

همان تیغ هندی به زرین نیام