سپهبد چو بشنید گفتار زال

برافراخت گوش و فرو برد یال

و گر بازگردانم از پیش زال

برآرد به کردار سیمرغ بال

تو مهراب را کهتری گر همال

مر آن دخت او را کجا دید زال

بدین نیز همداستانم که زال

ز گیتی چو رودابه جوید همال

پذیرفت مر دخت او را بزال

که باشند هر دو بشادی همال

همش برز باشد همش شاخ و یال

به رزم و به بزمش نباشد همال

سپر خواست از ریدک ترک زال

برانگیخت اسپ و برآورد یال

همی مژده دادش به دیدار زال

که دیدی چنان چون بباید همال

سپرد آن زمان پادشاهی به زال

برون برد لشکر به فرخنده فال

بشد سام یکزخم و بنشست زال

می و مجلس آراست و بفراخت یال

نشست از بر تخت زر پور زال

ابا بازوی شیر و با کتف و یال

فرود آمد از باره مهراب و زال

بزرگان که بودند بسیار سال

بدین خوب رویی و این فر و یال

ندارد کس از پهلوانان همال

وزین نو درختی که از پشت زال

برآمد کنون برکشد شاخ و یال

نوندی برافگند نزدیک زال

که پرنده شو باز کن پر و بال

برو آفرین کرد فرخنده زال

که خرم بدی تا بود ماه و سال

به شاهی برو آفرین خواند زال

نشست از بر تخت زو پنج سال

به رستم چنین گفت فرخنده زال

که برگیر کوپال و بفراز یال

همان تازی اسپان آگنده یال

به گیتی ندانست کس را همال

ابا نامداران چنین گفت زال

که هر کس که او را نفرسود سال