در آغازگفتار، شد گر به راست

که از مردم مصر بهتر کجا است

یکی روز در مکه غوغا بخاست

به کین محمد که می‌‎گفت راست

بگفنند کاین‌ چیست‌؟ گفت‌ این‌ نبی‌ است

در این پشتواره جز او هیچ نیست

مگوی‌ آنچه داری‌ به‌ دل راست‌ راست

که هر راست را بازگفتن خطاست

کجا فتنه خیزد زگفتار راست

خموشی گزیدن‌ در آنجا رواست

ز خوبی زبان خاستن بودنی است

ولی در بدی هیچگه سود نیست

چه خواهیم کردن چو شد روم راست

بگفتا همه خاک لاتن ز ما است

چو مردم‌توانست‌ودانست‌و خواست

کند راست و آید بر او دهر راست

من آن را ندانستم اندرکجاست

پژوهیدن و یافتن با شماست

کسی کز برای تو تب کرد راست

اگر از برایش بمیری رواست

گرم خون ز مژگان ببارد رواست

کزین مردمانم به دل زخم‌هاست

سر خوی‌ها، مردمان دوستی‌است

نگر تا خداوند این خوی کیست

به قرآن که وحی مبین خداست

ولای وی آرامش جان مااست

شهی کو نگهدار دین خداست

خدا را به او لطف بی انتهاست

هماره امیدم به یکتا خداست

خدائی که ما را به خود رهنماست

بگفتند کای شاه فرمان تُراست

سَرِ ما ز حکمت بپیچد خطاست

ببابل ترا پادشاهی رواست

سرافرازی تو گوارای ماست

بگفتا پدر جمله فرمان تو راست

که امر تو آسایش جان ماست

پسازآن مغانراد گر باره خواست

که گویند با او از این راز راست

از آن پس سران سپه را بخواست

بگفتا که لشکر بسازید راست