خیز تا می خوریم و غم نخوریم

وانده روز نامده نبریم

تا توانیم کرد با همه کس

رادمردی و مردمی سپریم

قصد آزار دوستان نکنیم

[...]

همه گفتند زانِ خویش خوریم

وز زر و سیم یار بی‌خبریم

ما دل دوستان به جان بخریم

ور جهان دشمن است غم نخوریم

گر به شمشیر می‌زند معشوق

گو بزن جان من که ما سپریم

آن که صبر از جمال او نبود

[...]

همچو اول از او عطا ببریم

بی‌لب و کام قندهاش خوریم

زین قفس باز همچو مرغ پریم

پرده‌ها را به عون او بدریم

در عدد گرچه ما دو چون دو پریم

یک بود دو چو یار یکدگریم

به که نام مثال خود نبریم

وز خیال و مثال درگذریم

گر چه جای غمست، غم نخوریم

دست بر هم زنیم و در گذریم

گفته‌ای: از جهان چو میگذریم

خود بیا تا غم جهان نخوریم

گر گذاری که با تو در نگویم

خاک پایت به چشم ها بخریم

تا ببوسیم آستان ترا

حلقه حلقه نشسته گرد دریم

گر غرامت ستانی از انصاف

[...]

گفت شهزاده: راهرو پریم

از نشابور، قاصد هریم