عیش و عشرت کنون توان کردن

می شادی کنون توان خوردن

پیشه کردند بندگی کردن

کس نپیچد ز امر او گردن

بنهد بد سگال را گردن

گرچه خو دارد او فرو خوردن

بیش خوردن قوی کند گردن

لیک زیرک شوی ز کم خوردن

با دگر کس مصارعت کردن

غلبه کردنست و آزردن

از پی دین و ملک پروردن

نکند هیچ سر برو گردن

کو در این راه کردنی کردن

که تواند قفای او خوردن

ای به یاقوت گفتن و کردن

گردنان را میان جان گردن

جبرئیل از پی دعا کردن

راست انگشت و خم سر و گردن

هرکه راضی شود به بد کردن

لعنتش طوق گشت در گردن

حجّت ایزدست در گردن

خواندن علم و کار ناکردن

کرده‌ای همچو گوز بُن گردن

از چه از عشوه و قفا خوردن

اصل دانش بود ز کم خوردن

مرد پرخوار اصل آزردن

تکیه بر لذّت جهان کردن

چیست ای خواجه خون دل خوردن

ز اهل حرفت فراشته گردن

چابک اندر معاملت کردن

هم شکر داشت هم گِل خوردن

عسل و خردل و خلّ اندر دَن

کردت ارچه چو گَوز بُن گردن

شیرِ پستان غافلی خوردن

چند از این ظلم و رعیت آزردن

مال و ملک یتیمگان خوردن

چون توانست بندگی کردن

پس بدانست بنده پروردن

عالم از بهر بندگی کردن

از فلک طوق ساخت در گردن