علّت فهم و وهم و هوش آمد

که برهنه برهنه‌پوش آمد

از تو بیهوش جفت هوش آمد

که هیولی برهنه پوش آمد

تا سمومش صمام گوش آمد

دست او پای‌بند هوش امد

خونم اندر جگر به جوش آمد

ماه را بانگ خون به گوش آمد

خواجه را کآن سخن به گوش آمد

شهوت خفته در خروش آمد

حکمت از سینه شان بجوش آمد

عوض جهل عقل و هوش آمد

هین که هنگام نای و نوش آمد

بلبل مست در خروش آمد

آتش عشق گل درو افتاد

همه اعضای من به جوش آمد

باد چون هدهد سلیمان شد

[...]

روز بار دگر به جوش آمد

با شب تیره در خروش آمد

چون ازان بیهشی به هوش آمد

باز در نعره و خروش آمد

از غضب خون او به جوش آمد

چون خم باده در خروش آمد

جان درویش در خروش آمد

رفت از هوش و چون به هوش آمد

رفت از هوش، چون به هوش آمد

چون نی از ناله در خروش آمد!

چون ازین باده جرعه نوش آمد

کز خم ایزدی بجوش آمد