دوش گفتم خلیل اچکو را

تا کی این لهو و چند عیش و نشاط

گفت شیخا برو تو خود را باش

کل شاه برجلها استنباط

بجز معنی حسام ملت و دین

ای مفاخر به گوهر تو عقول

حل هر مشکلی که در سخن است

کرده بر خاطر تو جمله حلول

از محبان خود بتقصیری

[...]

موریئی کان علا دین سازد

گر کشد رود باشد امر محال

چاره آن ز پیر بنایی

رفت شرمنده و بکرد سوال

پیر گفتا منت دهم تعلیم

[...]

ما بتدریج در مقام سلوک

خیمه در پهلوی ملک زده ایم

بر سر خوان آرزو همه شب

شکم آز را نمک زده ایم

بر فلک میزنیم ناوک آه

[...]

ما ز تشریف میر عبدالله

نیک اسوده و قوی شادیم

نیست ما را ز صحبتش گله ای

لیکن از گوش او بفریادیم

بود وقتی کمال اسماعیل

شرف روزگار اهل سخن

به کمال تو در سخن کامروز

آن بزرگ این شرف نداشت که من

طاس بازی بدیدم از بغداد

چون جنید از سلوکش آگاهی

رفت در جبه وقت بازی و گفت

لیس فی جبتی سوی اللهی

گفته های لطیف بنده خویش

بنده ام گر بلطف میخوانی

بر من خود پسند نیز قلم

حاکمی گر به قهر میرانی

نی به آواز عود گفت نهفت

همه چشمیم تا برون آیی

عود هم گفت راستی ما نیز

همه گوشیم تا چه فرمایی

دسترس یافتم به قامت دوست

به سر سرو دست من چو رسید

گفت شخصی کمال زن داری

گفتم آری زنان ما مردند

نام او نانوشته بر خواندم

چون نهادم سر قلم بر نام

این زمان در عزیز فی الحال

تا زمان دگر چه باشد حال

حرف اول ز هر دو گیر و دو پنج

ربع دیگر دهش ز روی مثال

تا شود نام آن مهی که ندید

[...]

به من عید شد مبارک باد

عیدی عاشقان چه خواهی داد

عیدی و عید ما مه رخ تست

عید ما بی رخ تو عید مباد

گفته پرسم از تو عید دگر

[...]

بار در زیر لب چو خنده کند

هر که را کشت باز زنده کند

چشم و خالش چو کشتنی طلبند

او اشارت بسوی بنده کند

غمزه ها را کشنده آن دل ساخت

[...]

خوش نسیمی است بوی صحبت یار

خوش نعیمی است وصل بی اغیار

وصل جانان خوشست همواره

گر نبودی رقیب ناهموار

ای گل از بهر خاطر بلبل

[...]

آرزو برده ام که چشم تو باز

کشدم که به عشره گاه به ناز

ما خریدیم اگر فروشد دوست

نیم ناری بصد هزار نیاز

گره کشی خوان وصل لب بگشای

[...]

کشت چشم تو ام به شیوه و ناز

نظری سوی کشتگان انداز

خستگان را به پرسشی دریاب

بیدلان را به وعده‌ای بنواز

دل بیچاره شد ز هجر تو خون

[...]

مژه تیزست و غمزه نیز و تو نیز

ریختی خون عاشقان به ستیز

اگر کشی بی بهانه نتوان کشت

صد بهانه بعشره انگیز

از من آن پای بوسه مگریزان

[...]

بار بیرون نشد ز خانه هنوز

هست سرها بر آستانه هنوز

آن همانی که سایه گستر ماست

بال نگشود از آشیانه هنوز

رفته بر آسمان دعای همه

[...]