مهترابا یگانه منشی تو

گرچه ایراد من خلاف بود

لیک از من بگو که در بروات

ای دو سر قاف این چه قاف بود

آن درختی که چون ز خاک برست

سایه بر هفتم آسمان گسترد

آشکار است از شکوفه آن

که بر زندگی ببار آورد

گیرم که زبان به ناله نگشایم

آه دل من بر آسمان آید

در محضر عدل حق سکوت من

بر سر ضمیر ترجمان آید

عضدالدوله را ز بنده بگوی

که نخواهم دلت غمی باشد

کوهت ارسفته شد به دیلم سخت

خاطرت جفت خرمی باشد

زانکه بر اتفاق اهل سیر

[...]

خسروا ای که ز ابر احسانت

گشته سیراب کشت آز و نیاز

آفتاب از رخ تو جسته فروغ

آسمان بر در تو برده نماز

آب از جوی رفته را «ارجوا»

[...]

از حکایت سال سیصد و نه

این حدیثم کجا شود فرمش

که چو حلاج را بدار زدند

نه رخش زرد شد نه چهره ترش

چون برآمد فراز دار بقا

[...]

گفت با جفت خویش شیخ حسن

کای پری‌پیکر لطیف‌اندام

تا که در مستراح عبدعظیم

بودم ابریق‌دار خاصه و عام

اندر آن مرتع خصیب مرا

[...]

آل عباس را به «قلب صد و سی و دو» رسید

دولت از کوشش ابومسلم

پانصد و بیست و چار سال شدند

ملک را خواجه خلق را منعم

پس قضای الهی آمد پیش

[...]

من که بی تاج و تخت و گنج و سپاه

در اقالیم سبعه سلطانم

بی قیاس مقام و منصب و مال

بنده مصطفی قلی خانم

ارشدالدوله ای که پیش لبت

با زبان فصیح خاموشم

روز جمعه فرامشم نکنی

ای که هرگز نه ای فراموشم

دوش گفتم بدوستی که بود

حفظ این آب و خاک بر همه دین

راز حب الوطن من الایمان

هست دستور سید ثقلین

وز برای رواج این بازار

[...]

چون محمدعلی ز دار فنا

کرد در بارگاه هستی رو

آمد از مشرق وجود فراز

رفت در مغرب هبوط فرو

قطره پیوسته شد به بحر وجود

[...]

آفتابی است تاج شاهنشاه

سایه گستر به فرق ظل آله

آفتابی فراز سایه حق

سایه ای ز آفتاب هشته کلاه

آفتابی که زهره و مه و مهر

[...]

ای ستاده به بزم تحقیقت

پور سینا و پیر فارابی

بنده خامه و ضمیر تو شد

قلم و رای صاحب و صابی

از شمیران ترا به ری آورد

[...]

ای ملکزاده راندم ابیاتی

امتثالا لا مرک العالی

انت رکنی و منتهی املی

بک علقت حبل آمالی

فاش گویم که در ولایت فضل

[...]

میر یحیای دولت آبادی

ای که همت و زکی باشی

خواهم از حق بمتکای جلال

تا صف حشر متکی باشی

صاحبا چند خفته ای در مهد

بجنابت ز عین ناپاکی

آفتابم من ارشنیدستی

قصه آفتاب و سکاکی

سال اشغال رفته از هجرت

شب سه شنبه سلخ ماه صفر

گشت در برج دلو کنگره

منعقد ز اجتماع پنج اختر

پنج کوکب شدند با هم یار

[...]

دلبر ماه پیکر خود را

دیدم اندر چمن که گل میچید

خار گل دست آن پریرخ را

کرد مجروح و او همی خندید

گفتمش خنده چیست با من گفت

[...]

ای ظهور تو چنان پدری

کاشف راز یخرج المیت

گل و ریحان باغ چون نشدی

باری آخر کرفس باش و شبت