کلی و عام و خاص چیزی نیست

نعت اطلاق و قید ازو منفی ست

پنج خواهی نویس و خواهی بیست

حرف ها را کرانه پیدا نیست

عالم آنجا که صورت علمی ست

نسبت آن به هست و نیست یکی ست

چونکه تکرار در تجلّی نیست

هر یکی تازه در پی دگریست

این نبوت به نام تشریعی ست

مطلب از وی بجز رسالت نیست

زان مراتب که در نبیّ و ولی ست

خاتمیّت مقام فوقانی است

روش خطّ مستقیم یکی ست

انحرافات را، حسابی نیست

هستی، از هستیت کس آگه نیست

نیستی را، بهستیت ره نییست

گفت: این ماه سرو قامت کیست؟!

جلوه گاهش کجا و نامش چیست؟!

گفت با او که آشنای تو کیست؟!

بر در خانه مدعای تو چیست؟!

چون پسر را رسیده سال به بیست

باید او را بروز خویش گریست

در مثال تو میته دانی چیست؟!

گوش کن گر سر جدالت نیست!

جای ماهی بغیر دریا نیست

چون برآید همان نفس فانی است

دید چو از رخنه ی در شوی نیست

باز نکردش در و، پرسید کیست؟

نیست در اینجا دگرت جای زیست

یک سر مو، دوستیم با تو نیست

بر جمادات فضل آدمیان

هیچ بیرون ازین دو معنی نیست

چون ازین هر دو مرد خالی گشت

آدمی و بهیمه هر دویکی است

کافران را که آدمی نسبند

[...]

هیچ دانی که این چه جلوه گریست

آینه چیست وندر آینه کیست

وانکه داند که اصلِ جانش چیست

جان او بی جسد تواند زیست

روح با عقل و علم داند زیست

روح را پارسی و تازی نیست

این همه نقش دانی از پی چیست

تا به هستی رسی بدانی زیست