در ره آرد کمان سخت و به تیر

زخم سازد دو جانب نخجیر

من کیم گشته در جوانی پیر

از همه در نیاز ناز پذیر

مرد کش دست و پاست در زنجیر

غالب آید بر او مخنث پیر

فکرتش فرد گرد تنها سیر

سد بیابان از او به مسلک غیر

دو دلاور، دو شیر دل ، دو دلیر

کب گردد ز حمله شان دل شیر

روبه حیله ساز پر تزویر

گربهٔ اسود کبوتر گیر

گر نباشد اطاق و فرش حریر

کنج مسجد خوش است، کهنه حصیر

گر نباشد اطاق و فرش و حریر

کنج معبد خوش است و کهنه حصیر

کرسی لامثلثی است صغیر

اندرو مضمحل جهان کبیر

می کند در همه مراتب سیر

مختفی در حجاب صورت غیر

جانب سفره چون کند شبگیر

پَر برآرد عصای او چون تیر

کرد چشمش ز بس درو تأثیر

شور شد آب چشمه‌سار پنیر

با چنین اشتها، کجا تقدیر

می تواند که سازد او را سیر!

کند از شغل خود، نه از تقصیر

خادم سفره گر زمانی دیر

کرده خوانش تهی ز شکر و شیر

همچو خشخاش، سفرهٔ انجیر

منع شد تا ز عدل او نخجیر

شده منقار باز، ناخن گیر

کرده هرگه عزیمت نخجیر

آهوان را گرفته تب چون شیر

آهوان را شده‌ست دامنگیر

همچو اهل ختا پرستش شیر

بحر ایشان، سراب راست غدیر

علمشان پای جهل را زنجیر

نیست طبع هوس چو عذرپذیر

یک زمان گوش کن بدین تقریر