سفر او نه آب و گل باشد

رفتن او به پای دل باشد

با خدای آنکه تو دو دل باشد

از همه فعل خود خجل باشد

هر نمازی که با خلل باشد

دان‌که در حشر بی‌محل باشد

پر و بال خرد ز دل باشد

تن بی‌دل جوال گِل باشد

جعد مقتول جان گسل باشد

زلف مرغول غول دل باشد

آنکه با میل مال و مُل باشد

نقد در دل ز بیم ذُل باشد

خفقان اختلاج دل باشد

که نه از حقد و غشّ و غلّ باشد

به هنر فخر کن مکن به گهر

نه همه فخر از آب و گل باشد

زنده ای کو به مرده فخر کند

نه همانا که زنده دل باشد

چشم جان بین چو چشم دل باشد

نه که این نقش آب و گل باشد

پر و بال خرد ز دل باشد

تن بی دل جوالِ گل باشد

عالم بی‌ثمر دغل باشد

راست چون علم بی‌عمل باشد