وصف او لایزال و لم یزل است

اول الفکر و آخرالعمل است

اندر او عز و لت که متصل است

آن لت نفس عز جان و دل است

لقمه هایی که مشتهای دل است

بهر این خانه مشت های گل است

خاتم الانبیاء و الرسل است

دیگران همچو جزو و او چو کل است

حسن او لایزال و لم یزل است

عشق آن بی قصور و بی خلل است

عشق خود را که غایت امل است

دولت لایزال و لم یزل است

در دلت آن نه رشته امل است

چشم دید ترا رگ سبل است

خواجه را گو: برو بروها رفت

بعد از این آمد آمد اجل است!

حادثات جهان چو سیلاب است

[...]

هر چه در ملتی از آن خلل است

در دگر ملت اذن محتمل است

خوب‌ و بد چون‌ مطابق‌ عقل است

فرق دادن میانشان سهل است