پس از آن است حشر انسانی

زال سپس.........

متبدل نگشته کشته کس

جو ز جو روید و عدس ز عدس

و آنچه دارد موافقت به هوس

هست مقبول، پیش آن ناکس

نی منم، نایی آن مسیح نفس

دم اقبال فیضه الاقدس

میل هر آدمی ز ناکس و کس

یا ز عشق است، یا ز شهوت و بس!

نرد شطرنج باختن بهوس

باختن لیک بردن از همه کس

خاصه آن بلبل، که در کنج قفس

نالد از جور گل و بیداد خس

قبله ی زن، جبهه ی یک شوی و بس

مرد بتی سجده کند هر نفس؟!

دیده و پرسیده ام از هر عسس

داشته هر مرد یکی ایرو بس

دارد از اتراک نشان تو کس

یا تویی استاد درین کار و بس

هم نفس او نشدی هیچ کس

می شد و میگفت بخود هر نفس:

صید وصلش توان بدام هوس

گر همائی شود شکار مگس

گرچه دورم ز هودجش آید

هر زمانم بگوش بانک جرس

شب روان ره محبت را

[...]

نبرد ره به کوی لیلی کس

گر نگردد دلیل راه جرس

هر کجا با شکر کنم خلوت

انجمن گردد از هجوم مگس

عشق سرکش بعقل شده چیره

[...]

آمد اندر جهانِ جان هر کس

جان جان‌ها محمد(ص) آمد و بس

چون تو بیماری از هوا و هوس

رَحْمَتُ العالَمینَ طبیب تو بس

سلوتی نیست خلق را از کس

سلوتِ روح خلوت آمد و بس

چه کنی خویشِ خویشت اللّه بس

هر چه زین بگذرد هوا و هوس

نه به خود بنگرد نه جانب کس

که به چشمش یکی است پیل و مگس

زاهدان از معارفند نفور

متنفر ز بوی گل کناس

متمایز بود ز عامی خاص

فرق باشد ز ناس تا نسناس