ما بدین مقصد عالی نتوانیم رسید

هم مگر لطف شما پیش نهد گامی چند

پس بر این کن قیاس سالی صد

سلطنت را ز مدت بیحد

مرا هر شب چو دزدان خواب گرد چشم تر گردد

دلم را با غمت بیدار بیند باز برگردد

دوست آنست کو معایبِ دوست

همچو آیینه رو برو گوید

نه که چون شانه با هزار زبان

[...]

خواجگان در زمان معزولی

همه شبلی و بایزید شوند

هرچه ماند ز تو به نیک و به بد

بخشش مرگ دان نه بخشش خود

جان دانا ز دین غذا سازد

چون نیابد غذا به مگذارد

ما غم یار و زاهدان غم خلد

هر دلی طاقت غمی دارد

برون از هر دو عالم راه جستم

ولی از عشق گام اوّلی بود

یک بیان از معانی عشقش

در معانی بیان نمی‌گنجد

چون بخم غدیر از ایزد

بر نبی شد خطاب کای احمد

سر بر آر از گلیم و کن برخلق

فاش اسرار شاه لم یولد

همین مترس از خسان و کن ظاهر

[...]

عجب آید مرا که می دانیم

عاقبت جای ماست زیر لحد

در حق هم، در این جهان ما را

نیست کاری، به غیر بخل و حسد

گفت بز شکر دارم از ایزد

که توئی گنج هوش و کان خرد

چون عدو درکمین بود زنهار

دست از شنعت رفیق بدار

دو کبوتر که بال هم شکنند

لقمه گربه را درست کنند

با آن‌همه‌ طبع سرقت و بی‌رحمی

بالله که چو سارقین شهری نبُدند

«‌در بند تو بودم‌ من زین پیش و کنون نیز»

«‌شاید که نباشی تو مرا اکنون در بند»

آه شد اشگ و اشک شد قطره

قطره شد سیل و سیل دریا شد

چون در اسلام ماه بد قمری

رفت آن پنج روز نیز از یاد

لاجرم بود اول نوروز

گه در آبان و گاه در مرداد

ربع روزی که گفته شد زین پیش

از پس چار سال گرد آید

پس هر چار سال بر اسفند

روزی از ربع‌ها بیفزاید