کار او شاهنامه است و دعا

آن برای خود این برای خدا

در زمان خلافت خلفا

همچنان بود این نقار بجا

غارت شیعیان ایران را

بنهاده لقب جهاد و غزا

دایه گر طفل را کند اغوا

هست مسئول نزد بار خدا

که اگر ماند بایدم اینجا

شود آخر حقوق بنده ادا

کز ره بیع خانه و کالا

قرض‌ها را کند تمام ادا

آب اگر یک ‌وجب زدی بالا

میهمان می‌شدی به خانهٔ ما

مثلست آن که مهتربطحا

گفت‌: خیر الامور اوسطها

عاقلان عادلند در دنیا

به دو لفظ اندرست یک معنا

«‌علم‌های صحیح‌» شد فرعی اا

اصل شد چند حیلهٔ شرعی

کرده دایم تقیه در مذهب

پرده گسترده بر ذهاب و ذهب اا

آن بهشتی که گم شد از دنیا

هر به سالی مهی‌، شود پیدا

گفت بی فایدست چون و چرا

حکم قانون ندارد استثنا

چند بنشینی از پس زانو

پای نه پیش و کن کما کانوا

چون مهندس شود کریم آقا

هست معدنچی اولین بنا

در چنین گیرودار وانفسا

من و مثل مرا برندکجا

زان وزنده نسیم نافه گشا

بارور گردد آن گل رعنا

گفت با شیخ‌، کای ستوده لقا

از چه ایدر نشسته‌ای تنها