از برای قبول خاصه و عام

به پا باشدت قعود و قیام

با پسر اینچنین مثل زد سام

گریه بهتر زخندهٔ بی هنگام

هست به نزد من در این ایام

بینوا زیستن زکسب حرام

گفت کین هر دو را همی آشام

کُل هَنیئاً که نیست بر تو حرام

قهر او چون بگستراند دام

سگی آرد ز صورت بلعام

کمرِ بندگیش بسته مدام

خواجهٔ هفت بام همچو غلام

کرد عزم حجاز و بیت حرام

سوی قبر نبی علیه سلام

ایمنی کرد هر دو را بدنام

آن عزازیل و آن دگر بلعام

کرد پیکان برون ز تو حجام

باز نا داه از نماز سلام

بودش این زن عفیفه جوهره نام

یافته از حسن و زیب بهره تمام

کرهّ‌ای را که شد سه سال تمام

رائضش درکشد به زخم لگام

از درون شمع منهج اسلام

وز برون حارسِ عقیدهٔ عام

مستمع چون کند سماع کلام

گیردش نطق موی بر اندام

در شب از مسجد حرام به کام

رفته و دیده و آمده به مقام

ضرب کردی میان ماه تمام

کی شدی بار گیر خامهٔ خام

عقل چون برد شخص او را نام

نفس کلی زبان کشد در کام

لن تنالوا پی نظام انام

لاتعولوا پی حلال و حرام

بهره داده وجود را به تمام

زان لب و دیده‌ها به سین سلام

گفت شاها کنون تو خود بخرام

که مرا بیش از این نماند مقام

بر من آن هردو مهترند و امام

بر روانشان ز من درود و سلام