لم تعبد کلاه کون و فساد

لیس یغنی قبای عید معاد

هر عروسی که مادر کن زاد

همتش جمله را تبرا داد

آمده با هزار عزّ و مراد

بر سر چارسوی کون و فساد

عجم و شام را به پاس و ز داد

چون دل و دست خویشتن بگشاد

این سه خصلت اصول را بنیاد

به دو دختر رسول را داماد

سرِ او عمرو عاص داد به باد

سرّ او پیش دشمنان بنهاد

مر نبی را وصی و هم داماد

جانِ پیغمبر از جمالش شاد

شد هزیمت به جانب بغداد

گشته از فعل زشت خود ناشاد

هودج زن به خاک تیره فتاد

وز خجالت نقاب رخ نگشاد

به سوی مکه زود بفرستاد

در تواضع محلّ او بنهاد

سبک از اسب خود بزیر افتاد

در زمان جان به رنج و درد بداد

خصم را روز چند مهلت داد

لاجرم خصم پایدام نهاد

آل مروان و آل سفله زیاد

که نرفتند جز به راه عناد

آنچه پذرفته بود هیچ نداد

مر ورا در دهان نار نهاد

به دروغی دهد سرش بر باد

از خدا و رسول نارد یاد

عمروعاص و یزید و ابن‌زیاد

همچو قوم ثمود و صالح و عاد

هیچ ناورده در رهِ بیداد

مصطفی را و مرتضی را یاد

لعنت دادگر برآنکس باد

که مر او را کند به نیکی یاد

همه از آب این دو روزه نهاد

تازه و تر چو رودهٔ پر باد

همه از آب این دو روزه نهاد

تازه و تر چو رودهٔ پر باد